Grants vs. credits for improving the livelihoods of ultra-poor: Evidence from Ethiopia

رسیدن به فقرا و پیشرفت فارغ التحصیلی در بسیاری از برنامه های حفاظت اجتماعی مدت ها بوده است. در این مقاله رفتار و عملکرد بیشترین خانواده های آسیب پذیر، بسیار ناتوان و ریسک پذیر، که از طریق انتقال پول نقد به سرمایه گذاری های معیشتی، با رفتار و عملکرد دریافت کنندگان اعتبار، که نسبتا بهتر هستند و مایل به گرفتن اعتبار خطرات با استفاده از داده ها از برنامه آزمایشی اتیوپی، ما آزموده ایم که اگر نقد آزادانه ارائه می شود، کمتر به طور موثر به عنوان فرضیه های هزینه های غرق در نظر گرفته می شود. داده های ما نشان داد که دریافت کنندگان اعتبار در واقع بهتر از دریافت کننده های دریافت کننده انجام می دهند. با این حال، هنگامی که ما ثروت و سایر خصوصیات خانوار را کنترل می کنیم، سرمایه گذاری های مبتنی بر کمک های مالی بهتر از سرمایه گذاری های معوول مبتنی بر اعتبارات انجام می شود. کمک های مالی بیشتر به سرمایه گذاری برنامه ریزی شده از اعتبار اختصاص داده می شود و عملکرد پیشین بالاتر از دومی است، هم با کنترل و هم بدون پشتیبانی دانش های فشرده ارائه شده به دریافت کنندگان. نتیجه در روش های برآورد متفاوت، سازگار و قوی است. این بدان معنی است که فرضیه هزینه های غرق شده، مزایای معیشتی ناکارآمدی نیست. ما نتیجه گرفتیم که اعطای معیشت (انتقال دارایی) نه تنها به دستیابی به فقیرترین فقیران کمک می کند بلکه همچنین به منظور افزایش کارآیی و بهره وری سرمایه گذاری های معیشت روستایی. ما بیشتر توضیح دادیم که دلیل احتمالی برای برتری اعطای وام و تأثیر آن بر هزینه های تحصیلات تکمیلی و برنامه.