Localised failure mechanism as the basis for constitutive modelling of geomaterials

نقص موضعی مواد ژئومتیک در قالب ترکها یا باند های برشی همیشه در طراحی مدل سازنده جامدات و ساختارها توجه ویژه ای دارد. این به این دلیل است که اعتبار مدل های سازمانی کلاسیک بر اساس مکانیک پیوسته، هنگامی که تغییر شکل ناپذیر محلی رخ داده است، مشکوک است. در چنین مواردی، با توجه به این واقعیت که پاسخ های ماکرو ناخالصی عمدتا تحت تاثیر تغییرات تغییر شکل و ریز ساختار در داخل منطقه محلی سازی قرار می گیرند، متغیرهای داخلی، نشان دهنده این تغییرات میکرو سازنده، باید در داخل این منطقه تعریف شود. در این مقاله، مکانیزم شکست محلی شده شناسایی شده و به عنوان یک ویژگی ذاتی به کار برده می شود که بر اساس آن مدل سازمانی در وهله اول بر مبنای آن، به جای آنکه پس از توسعه مدل با استفاده از تکنیک های تنظیم قانونی مختلف مورد استفاده قرار گیرد، مورد استفاده قرار می گیرد. در نتیجه، پاسخهای ناپذیری مدل به درستی با باند های محلی سازی مرتبط می شوند و در تمام عناصر حجمی مانند مدل های پایه ای کلاسیک مشتق نمی شوند. نشان داده شده است که این مکانیزم محلی سازی داخلی در یک مدل سازنده می تواند به طور طبیعی ویژگی های مهم ماده را جذب کند و دارای اثرات قانونی ذاتی باشد در حالی که به حداقل رساندن استفاده از درمان های پدیده شناسی اضافی و همچنین داشتن اثرات قانونی سازنده ذاتی. توسعه مدل پیشنهادی براساس یک افزایش سینماتیک اضافی برای تعیین شیب بالا تغییر شکل در باند محلی سازی است. این غنی سازی اجازه می دهد تا معرفی یک رابطه قانونی اضافی برای گروه محلی سازی، که در قالب یک مدل انسجامی-اصطکاک توصیف رابطه پرش جابجایی در دو طرف باند محلی سازی ارائه شده است. مدل، که در یک رویکرد ترمودینامیکی سازگار شکل گرفته است، دارای پاسخ های سازنده مواد فله و دو نوار محلی سازی است که از طریق شرایط تعادلی داخلی متصل می شوند. ویژگی های کلیدی آن در برابر داده های تجربی از انواع مختلف مواد ژئومتیک در شرایط مختلف بارگیری در سطوح مواد و ساختاری، مورد تایید قرار گرفته است.