A structural model to evaluate the transition from self-commitment to centralized unit commitment

ما یک مدل اعزام اپراتور سیستم مستقل کلمبیا را برای بررسی شایستگی نسبی تعهد خود نسبت به تعهد واحد مرکزی در نظر گرفتیم. ما از انتقال در کلمبیا در سال 2009 از تعهدات خود به تعهد واحد مرکزی و استفاده از داده ها برای دوره 2006-2012 استفاده می کنیم. در تجزیه و تحلیل ما یک امتیاز رقابتی بر اساس هزینه های حاشیه ای تخمین زده شده، هزینه های راه اندازی و هزینه های فرصت های حرارتی و نیروگاه های آبی را شبیه سازی می کنیم. ما تفاوت بین تعهد خود را برای دوره 2006-2009 و معیار رقابتی را به تفاوت بین تعهد واحد واحد متمرکز بر اساس پیشنهاد و مقیاس رقابتی پس از گذار مقایسه می کنیم. بر اساس این مقایسه ها، ما تغییرات در هزینه های کمبود را با توجه به اشتباه ارائه دهندگان هزینه ها و ناکارآمدی اعزام، تخمین می زنیم. نتایج نشان می دهد که تعهد واحد مرکزی به بهبود بهره وری اقتصادی، کاهش از دست دادن وزن نسبی را با حداقل 3.32٪ کاهش داده است. این نتیجه می تواند تا حدی با توجه به این نکته توضیح داده شود که قبل از سال 2009، کمبود انرژی حرارتی نسبت به معیار رقابتی وجود دارد و این ادعا را مطرح می کند که پس از گذار، کارایی ارسال شده بهبود یافته است.