کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
3017274 1182113 2014 8 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
Prognostic Value of Myocardial Ischemia and Necrosis in Depressed Left Ventricular Function: a Multicenter Stress Cardiac Magnetic Resonance Registry
ترجمه فارسی عنوان
ارزش پیش آگهی ایسکمیک میوکارد و ناکروز در عملکرد بطن چپ افسرده: یک رکورد تشدید مغناطیسی قلب استرس چند مرکز
موضوعات مرتبط
علوم پزشکی و سلامت پزشکی و دندانپزشکی کاردیولوژی و پزشکی قلب و عروق
چکیده انگلیسی

Introduction and objectivesThe incremental prognostic value of inducible myocardial ischemia over necrosis derived by stress cardiac magnetic resonance in depressed left ventricular function is unknown. We determined the prognostic value of necrosis and ischemia in patients with depressed left ventricular function referred for dipyridamole stress perfusion magnetic resonance.MethodsIn a multicenter registry using stress magnetic resonance, the presence (≥ 2 segments) of late enhancement and perfusion defects and their association with major events (cardiac death and nonfatal infarction) was determined.ResultsIn 391 patients, perfusion defect or late enhancement were present in 224 (57%) and 237 (61%). During follow-up (median, 96 weeks), 47 major events (12%) occurred: 25 cardiac deaths and 22 myocardial infarctions. Patients with major events displayed a larger extent of perfusion defects (6 segments vs 3 segments; P <.001) but not late enhancement (5 segments vs 3 segments; P =.1). Major event rate was significantly higher in the presence of perfusion defects (17% vs 5%; P =.0005) but not of late enhancement (14% vs 9%; P =.1). Patients were categorized into 4 groups: absence of perfusion defect and absence of late enhancement (n = 124), presence of late enhancement and absence of perfusion defect (n = 43), presence of perfusion defect and presence of late enhancement (n = 195), absence of late enhancement and presence of perfusion defect (n = 29). Event rate was 5%, 7%, 16%, and 24%, respectively (P for trend = .003). In a multivariate regression model, only perfusion defect (hazard ratio = 2.86; 95% confidence interval, 1.37-5.95]; P = .002) but not late enhancement (hazard ratio = 1.70; 95% confidence interval, 0.90–3.22; P =.105) predicted events.ConclusionsIn depressed left ventricular function, the presence of inducible ischemia is the strongest predictor of major events.

ResumenIntroducción y objetivosNo se conoce el valor pronóstico incremental que aporta la isquemia miocárdica inducible respecto a la necrosis determinada por resonancia magnética cardiaca de estrés en pacientes con función ventricular izquierda deprimida. Se determina el valor pronóstico de la necrosis y la isquemia en pacientes con función ventricular izquierda deprimida remitidos a exploración por resonancia magnética de estrés con perfusión de dipiridamol.MétodosEn un registro multicéntrico basado en el uso de resonancia magnética de estrés, se determinó la presencia (≥ 2 segmentos) de realce tardío de contraste y defectos de perfusión y su asociación con eventos mayores (muerte cardiaca e infarto no mortal).ResultadosDe un total de 391 pacientes, se identificó defecto de perfusión o realce tardío en 224 (57%) y 237 (61%). Durante el seguimiento (mediana, 96 semanas), se produjeron 47 eventos mayores (12%): 25 muertes cardiacas y 22 infartos de miocardio. Los pacientes con eventos mayores presentaron mayor extensión de los defectos de perfusión (6 frente a 3 segmentos; p < 0,001), pero no del realce tardío (5 frente a 3 segmentos; p = 0,1). La tasa de eventos mayores fue significativamente superior en presencia de defectos de perfusión (el 17 frente al 5%; p = 0,0005), pero no cuando había realce tardío (el 14 frente al 9%; p = 0,1). Se clasificó a los pacientes en los cuatro grupos siguientes: ausencia de defecto de perfusión y ausencia de realce tardío (n = 124), presencia de realce tardío y ausencia de defecto de perfusión (n = 43), presencia de realce tardío y presencia de defecto de perfusión (n = 195), y ausencia de realce tardío y presencia de defecto de perfusión (n = 29). Las tasas de eventos fueron del 5, el 7, el 16 y el 24% respectivamente (p de tendencia = 0,003). En un modelo de regresión multivariable, solamente el defecto de perfusión predijo los eventos clínicos (hazard ratio = 2,86; intervalo de confianza del 95%, 1,37-5,95; p = 0,002), pero el realce tardío no (hazard ratio = 1,70; intervalo de confianza del 95%, 0,90-3,22; p = 0,105).ConclusionesEn los pacientes con la función ventricular izquierda deprimida, la isquemia inducible es el más potente predictor de futuros eventos mayores.

ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: Revista Española de Cardiología (English Edition) - Volume 67, Issue 9, September 2014, Pages 693–700
نویسندگان
, , , , , , , , , ,