Impact of vaginal parity and aging on the architectural design of pelvic floor muscles

افزایش طول فیبر در عضلات پروگزیمال لگن بیشتر احتمالا نشان دهنده پاسخ انطباق به بار افزایش یافته ای است که بر روی این عضلات بوسیله ساختارهای آپیکالی جابجا شده، احتمالا به عنوان یک نتیجه از زایمان واژینال است. در نمونه های جوان، یک روند مستمر در جهت کاهش توان تولید نیروی تمام عضلات کف لگن در گروه عضلانی نشان می دهد که مکانیزم بالقوه برای تشخیص بالینی ضعف عضلات کف لگن در زنان واژن واژن است. کاهش قابل توجهی در پیش بینی تولید نیروی عضلانی و فیبروز با پیری نشان دهنده مکانیزم مناسب برای اختلال عملکرد عضلات کف لگن در زنان مسن است.