Modeling water absorption in concrete and mortar with distributed damage

میزان تخریب سازه های بتنی به طور مستقیم تحت تاثیر میزان رطوبت قرار می گیرد. بنابراین مدل سازی رطوبت در بتن، برای تخمین کمی عمر مفید سازه های بتنی ضروری است. در حالی که مدل های انتقال رطوبت اشباع معمولا استفاده می شود، بتن در طول عمر مفید آن به ندرت اشباع شده و برخی از ضایعات نیز وجود دارد. در این کار، ما بررسی می کنیم که آیا حمل و نقل رطوبت غیر اشباع کریستال ایزوترمالی را می توان برای شبیه سازی رطوبت در ملات آسیب دیده و بتن استفاده می شود و ما نتایج شبیه سازی های عددی را با اندازه گیری های تجربی از جذب آب مقایسه می کنیم. اثر هیستریزی رطوبت در شبیه سازی های عددی نیز مورد توجه قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که مدل های انتقال غیر اشباع رطوبت به خوبی شبیه سازی مراحل اولیه رطوبت در تمام سطوح خسارت، جایی که مکانیزم برجسته مکش مویرگی است. در مراحل بعدی انتقال رطوبت، که در آن پخش و انحلال هوا سهم بیشتری را به خود اختصاص می دهد، شبیه سازی هایی که هیستریز رطوبت را در نظر می گیرند، با نتایج تجربی بیشترین مطلوبیت را در مقایسه با نتایج تجربی مقایسه می کنند.