An Integrative Perspective on Community Vulnerability to Flooding in Cities of Developing Countries

سیل نگرانی جدی در شهرهای کشورهای در حال توسعه از میزان آسیب آن در ساکنان و ساختارهای زیربنایی است. تغییرات اقلیمی و افراط گرایی باعث افزایش خطر آلودگی سیل به افزایش آسیب پذیری جوامع بویژه مناطقی که در مناطق سیل و فقر زندگی می کنند. اقدامات فنی تکنوکراتیک برای حفاظت از مردم در پشت سازه ها طولانی شده است اما محدوده حفاظت محدود است و زمانی که سازه ها سقوط می کنند حتی بیشتر خطرناک است. پس از آن، اقدامات معاصر با هشدار سیل و نجات صورت می گیرد. با این حال، با این گزینه های محافظت از سیل، آیا ما در حال حاضر آسیب پذیری جامعه را به سوانح سیل کاهش می دهد؟ تحقیقات من نشان می دهد که چه چیزی آسیب پذیری جامعه را تشکیل می دهد، زیرا آن تفسیر چند از مفاهیم و زمینه ها را بیان می کند. سطح آسیب پذیری می تواند به عنوان گروه های درون جامعه متفاوت باشد. بررسی ادبیات من شواهدی را نشان می دهد که آسیب پذیری جامعه به وسیله اثرات بیوفیزیکی بلایای سیل و همچنین ظرفیت سازگاری محدود ذاتی به نام آسیب پذیری اجتماعی ساکنان شکل می گیرد. در نتیجه، فقیرترین و حاشیه نشین، گروه های آسیب پذیر ترین افراد هستند زیرا حق دسترسی به منابع آنها کم است. سازه های محافظت از سیل این آسیب پذیری اجتماعی را نمی شناسند. بنابراین، با تایید این تنوع آسیب پذیری، برنامه های مدیریت ریسک سیل می تواند به طور مجتمع در ارتباط با دیگر برنامه های توسعه شهر مانند مراقبت های بهداشتی و بهبود رفاه اجتماعی طراحی شود.