The demand of energy from an optimal portfolio choice perspective

این مقاله تقاضا برای بخش انرژی را با استفاده از یک فرم مدل ادبیات تخصیص دارایی استراتژیک و کم کردن عواقب رفاهی که توسط یک سرمایه گذار به علت تخصیص دارایی زیر مطلوب مورد ارزیابی قرار می دهد، تحلیل می کند. گروه نمونه ما شامل پانزده کشور عمده تولید کننده و مصرف کننده نفت است. ما تجزیه و تحلیل مطلوبیت کوتاه مدت و بلندمدت بخش انرژی را در مجموعه مطلوب یک سرمایه گذار با سطوح مختلف ریسک پذیری؛ یعنی سرمایه گذاران با ریسک پذیری و ریسک پذیری. نتایج ما نشان می دهد که تقاضای پرتفوی برای بخش انرژی منفی یا کوتاه مدت است. برای سرمایه گذاران بلند مدت، سرمایه گذاری در مجموعه ای از اوراق بهادار سهام و اوراق قرضه دولتی یک پیشنهاد بهتر است. علاوه بر این، بخش انرژی برای سرمایه گذاران قابل اعتماد تر مطلوب است.