Towards institutional fit? The reality of institutional capacity through two food security exemplars

چالش های جهانی با بسیاری از دولت های محلی مواجه هستند، که به نوبه خود نیاز به ظرفیت سازی برای پاسخگویی به سرعت دارند. دولت محلی نیاز به همسویی با شرکای سازمانی، سطوح بالاتری از حکومت، بازیگران خارجی و اجزای محلی، از طریق مفهوم مناسب بودن نهاد برای دستیابی به توانایی برای پاسخگویی به چالش های جهانی. انطباق نهادی به صورت ذهنی دولت محلی را قادر می سازد تا میزان دسترسی و ظرفیت های جمعی خود را افزایش دهد. ما تجزیه و تحلیل سازمانی را در دو مورد مطالعات موردی دولت استرالیا در استرالیا انجام دادیم که با هدف بهبود امنیت غذایی از طریق پرداختن به حقوق صلح و سایر جنبه های اجتماعی به این چالش، مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل مورد مطالعه بر اساس مصاحبه عمیق، تجزیه و تحلیل سند اولیه و تجزیه و تحلیل داده های ثانویه مربوط به ابتکارات امنیت غذایی بود. یافته ها نشان می دهد که مشارکت های مشارکتی می توانند درک بیشتر از اهداف، نقش ها و تعهدات سطح بالاتری را که نیاز به انطباق سازمانی دارند، درک کنند. همگام سازی ظرفیت ها و نقش های بین سازمان ها و موسسات و سازمان ها نیز ضروری است زیرا دولت محلی به شدت بدون تعهد کامل به اهداف مشابه محدود شده است. با این وجود، ما دریافتیم که دولت محلی در پاسخ به تغییر به دلیل ماهیت پیچیده این چالش محدود شده است و چون نئولیبرالیسم در برابر حوزه های وسیع تر از واکنش کل نهادی، مخالفت می کند. ما استدلال می کنیم که نیازهای نهادی باید در هر فرآیند تغییر تعبیه شود. پس از آن می تواند درک مفاهیم و تفکیک های هدفمندانه ای از نقش هر سازمان، همراه با نقش قدرت در حوزه های نهادی، به طوری که برنامه ریزی مناسب برای شناسایی و هدف گیری واکنش ها به دست می آید و توسط آنها.