The limits of ethicality in international markets: Imported second-hand clothing in India

کسانی که از ما در شمال جهان زندگی می کنند، به طور فزاینده ای خواستار تنبیه کردن لباس های ریخته گری از جریان زباله محلی و اهدای آن برای استفاده مجدد و بازیافت می شوند. استدلال می کند که این کار درست است، زیرا رفتار سازنده با محیط زیست است، منابع را حفظ می کند و از طریق سیستم های جمع آوری کمک های خیریه را پشتیبانی می کند. از این رو، پوشاک دست دوم به صورت فرهنگی به عنوان ضایعات، به عنوان یک مازاد و به عنوان یک محصول اخلاقی متهم شده است که دارای توانایی قدرتمند برای اهدا کنندگان، چندین بازیافت کننده و مصرف کنندگان ثانویه است. دو سوم از لباس های مورد استفاده جمع آوری شده برای استفاده مجدد در کشورهای در حال توسعه به صورت تجاری مورد استفاده قرار می گیرد و این به عنوان یک کالای آزاد تجاری است که ادعا می شود به رشد بازارهای و حمایت از معیشت در جنوب جهانی، به جای یک محصول معامله ای معادل باشد. به عنوان سیاست گذاران در شمال اروپا در تلاش برای بهبود سیستم های پایدار از استفاده مجدد و بازیافت نساجی، مسائل اخلاقی مرتبط با بازارهای مقصد دور دست در جنوب جنوبی شروع به توجه بیشتری می کنند. لباس های مورد استفاده وارداتی در هند با وجود موانع بسیار موثر تعرفه ای، در سراسر هندوستان، نمونه ای تحریک آمیز را ارائه می دهند، زیرا در این مورد تجارت نه عادلانه و نه آزاد است. این مقاله پیچیدگی بازار را نشان می دهد به این دلیل که سلسله مراتب عمودی نمایندگی مجاز و فروش می کند و فضای چندگانه بین جریان های قانونی و غیر قانونی کالا و اقتصادهای رسمی و غیر رسمی را برای ایجاد کسب و کارهای موفق باز می کند. این نشان دهنده بحث در هند درمورد دموکراسی، توسعه و اقتصاد نئولیبرالی است و نشان می دهد که تلاش برای معرفی مداخلات اخالقی در بازارهای پایانی باید مذاکره بر رابطه قدرت، سیاست و فساد را داشته باشد.