Climate extremes and housing rights: A political ecology of impacts, early warning and adaptation constraints in Lagos slum communities

جوامع لفظی در لاگوس، نیجریه، آسیب پذیر هستند به سیل معاصر و تاثیرات بالقوه تغییرات اقلیمی. چنین آسیب پذیری ها به شهرنشینی سریع، تخریب محیط زیست و پاسخ ضعیف فاجعه مرتبط است، اما توجه کمی به عوامل موثر بر این مشکلات و یا به همین دلیل فقرا به طور مداوم در معرض خطر بیشتری قرار دارند. فقر همواره به معنای آسیب پذیری نیست. اغلب عناصر متعددی به منظور تشدید شرایط فقر و حساس به خطرات وارد می شوند. با استفاده از یک چارچوب زیست شناسی سیاسی، این مقاله نشان می دهد که دسترسی محدود به مسکن و حقوق مسکن ضعیف، دو عامل مهم است که باعث فقر شهری نه تنها به نفوذ در مناظر خطرناک می شود، بلکه همچنین به اتخاذ استراتژی های مقابله با محیط زیست و تحریم های معیشتی که موجب تضعیف بیوفیزیکی یکپارچگی زمین و شهرک سازی های انسانی و همچنین انحطاط طبیعی در برابر سیل را کاهش می دهد. این رابطه بین حقوق مسکن و سیل با بررسی تاریخی سیاست زمین و مسکن در نیجریه و ارتباط آن با توسعه و گسترش زارعان بررسی شده است. یک روش متداول متداول شامل نظرسنجی خانوار، مصاحبه ها و بحث های گروهی متمرکز برای تولید داده های اولیه استفاده شد. نتایج نشان می دهد که رویکردهای متداول برای جلوگیری از سیل، نابرابری ساختاری و ننگ اجتماعی را که باعث آسیب پذیری بالا و ظرفیت سازگاری کم در جوامع فقیرنشین شده است، پوشانده است. برای تقویت سازگاری، تعدادی از اقدامات لازم شامل از بین بردن حاشیه سازی در مسکن و استفاده از زمین، ترویج مدیریت شهری خوب و تقویت مدیریت زیست محیطی مشارکتی است.