A study on risk retention regulation in asset securitization process

ما در بررسی اثرات قوانین حفظ احتباس ریسک اخیر برای سرمایه گذاری در دارایی، به عنوان مثال، صادر کننده باید بخش خاصی از دارایی های ضمانت شده را حفظ کند. ما همچنین اقدامات اغلب مورد بحث را در نظر می گیریم که مستلزم انتشار اطلاعات خاصی از دارایی های ضمانت شده است. در یک مدل پویا با اطلاعات نامتقارن بین یک بانک مبتنی بر ریسک پذیری و یک دنباله دار از سرمایه گذاران هشدار دهنده ریسک، ما می بینیم که برای احتمالات احتمالی احتباس نرخ ثابت برای همه انواع دارایی ها غیرممکن است. هرچند هر دو مقررات رفع ریسک و مقررات افشای اطالعات در کاهش تلفات اطلاعاتی سرمایه گذاران موثر هستند و همچنین نمی توانند بدون هیچ مشکلی رفاه اجتماعی را در مورد وضعیت غیرمجاز افزایش دهند. برای هر دو اقدامات، هزینه های نظارتی مرتبط وجود دارد: مقررات حفظ ریسک مشکل مشکل انتخاب را تشدید می کند، زیرا با انتخاب میزان شدت اوراق قرضه کانال وفاداری اطلاعات را تضعیف می کند، و نیاز به افشای اطلاعات هزینه های سیگنال را با تحریف شدت اوراق قرضه بانک ها در ارسال سیگنال ها افزایش می دهد. با توجه به شرایط مناسب، می بینیم که نیاز به افشای اطلاعات، زمانی که سرمایه گذاران به اندازه کافی ریسک پذیری می کنند، مقررات حفظ ریسک را اضافه می کند.