Liquidity crisis, relationship lending and corporate finance

این مقاله به بررسی عواقب شوک نقدینگی در بازارهای مالی عمده در طول بحران مالی 2007-2009 در مورد وام های بانکی و تامین مالی شرکت ها می پردازد. ما نشان می دهیم که بانک هایی که به طور عمده بر روی سرمایه گذاری عمده متکی هستند، وام های قرض گرفته شده را بیشتر از بانک هایی که به سپرده های بیمه ای بیشتر وابسته هستند، اعطا می کند. پس از آن، اثرات انقباض وام در موقعیت های مالی شرکت های تجاری مورد بررسی قرار می گیرد. ما متوجه می شویم که در طول و پس از بحران، تغییر در اهرم های شرکت های وابسته به بانک کمتر از شرکت های دارای دسترسی به بازارهای بدهی عمومی است. علاوه بر این، شرکت های وابسته به بانک بیشتر به پول نقد نسبت به صدور اعتبارات خالص برای تامین مالی عملیات تکیه می کنند. ما همچنین می بینیم که شرکت هایی با روابط وام های بانکی ایجاد شده بحران را بهتر بهبود می بخشند. چنین شرکت هایی قادر به دستیابی به سطوح بالاتری از اهرم در طول بحران هستند، به صندوق های نقدی خود، اعتبار جدید بانکی جدید و همچنین به دست آوردن سود بیشتر در نتیجه، اضافه می کنند.