The effect of the interbank network structure on contagion and common shocks

در این مقاله، یک مدل پویا چند عاملی سیستم بانکی با بانک مرکزی پیشنهاد شده است. بانک ها مجموعه ای از سرمایه گذاری های خطرناک و منابع اضافی بدون خطر را با توجه به ریسک، بازگشت و ترجیحات نقدینگی خود بهینه سازی می کنند. آنها از طریق وام های بین بانکی ارتباط برقرار می کنند و به صورت سپرده ایستادگی مواجه می شوند. در مقایسه با ساختارهای مختلف بین بانکی شبکه، نشان داده شده است که شبکه های پول نقد پایدارتر از شبکه های تصادفی هستند. شواهد ارائه شده است که بانک مرکزی تنها در کوتاه مدت بازارهای بین بانکی را تثبیت می کند. خطر سیستمیک از طریق انسداد با شوک های معمولی مقایسه شده و نشان داده شده است که هر دو شکل از خطر سیستمیک نیاز به پاسخ های مختلف سیاسی بهینه دارند.