Can investors restrict managerial behavior in distressed firms?

در این مقاله، ما نشان می دهیم که تنها شرکت های مضطرب که اعتباردهندگان را ناراحت نمیکنند قادر به انتقال ثروت از طلبکاران به سهامداران هستند. با استفاده از تعداد سالها تا ورشکستگی آینده به عنوان یک پروکسی برای اختلال واقعی و اقدامات مبتنی بر ویژگی های قابل مشاهده شرکت به عنوان پروکسی ها برای پریشانی درک شده، شرکت های واقعا مضطرب به طور صحیح به عنوان پرداخت های سالم کاهش یافته به سهامداران به آرامی درک می شوند و به شدت سرمایه گذاری می کنند، شرکت های مضطرب مطابق با این ایده که شرکت های مضطرب شناسانه به طور جدی مشکلات خود را پنهان می کنند، ما نشان می دهیم که آنها از سیاست های حسابداری تهاجمی پیروی می کنند و اغلب با اشتباهات درآمد مواجه می شوند. ما همچنین نشان می دهیم که اغلب آنها توسط معاهدات محدود نمی شوند و می توانند سرمایه های بدهی بیشتری را با نرخ های مقرون به صرفه قرض بگیرند، که نشان می دهد عدم نظارت توسط طلبکاران به آنها اجازه می دهد ثروت را به سهامداران منتقل کنند.