Liquidity constrained exporters

من یک مدل تجارت بین المللی با محدودیت های نقدینگی پیشنهاد می دهم. اگر شرکت ها باید هزینه ورود ثابت را به منظور دسترسی به بازارهای خارجی پرداخت کنند و اگر برای مقابله با این هزینه ها با محدودیت های نقدینگی مواجه شوند، تنها شرکت هایی که دارای نقدینگی کافی هستند قادر به صادرات هستند. مجموعه ای از شرکت ها می تواند سودمند صادرات، اما از انجام این کار جلوگیری می کند، زیرا آنها نقدینگی کافی ندارند. شرکتهای تولیدی باالتر از فروش داخلی خود و شرکت های ثروتمند که مقدار زیادی از نقدینگی را به ارث برده اند، احتمال بیشتری برای صادرات دارند. این مدل توضیح بالقوه برای عدم حساسیت صادرات به نوسانات نرخ ارز ارائه می دهد. هنگامی که نرخ ارز افزایش یابد، صادرکنندگان موجود از رقابت خارج می شوند و مجبورند صادرات خود را کاهش دهند. در عین حال، ارزش دارایی های داخلی متعلق به صادرکنندگان بالقوه افزایش می یابد. برخی از محدودیت های نقدینگی صادرکنندگان شروع به صادرات می کنند. این تاثیرات ضد رقابتی یک افزایش ارز را کاهش می دهد. در برخی شرایط، ممکن است آن را به طور کامل معکوس کند و صادرات کل را افزایش دهد. به این معنا، این مدل می تواند همسان سازی ارزش های رقابتی و بازنگری های رقابتی را منطقی سازد.