Emergence of a core-periphery structure in a simple dynamic model of the interbank market

این مقاله یک مدل پویای ساده روابط اعتباری بین بانکی را مطالعه می کند. با توجه به ساختار یک سیستم بانکی با توزیع واقع بینانه از اندازه بانکی، ضرورت برقراری ارتباطات اعتباری میان بانکی از شوک های نقدینگی منفرد ناشی می شود. بانک ها در ابتدا شرکای تجاری بالقوه را به طور تصادفی انتخاب می کنند، اما در طول زمان، روابط ترجیحی را از طریق الگوریتم یادگیری تقویتی ابتدایی تشکیل می دهند. همانطور که معلوم است، تکامل پویای این سیستم، شکل گیری یک ساختار محدوده هسته ای را به طور عمده با بزرگترین بانک ها فرض می کند که نقش بانک های مرکز پولی میان میان نیازهای نقدینگی بسیاری از بانک های کوچک را نشان می دهد. تجزیه و تحلیل آماری نشان می دهد که این بازار بین بانکی در حال رشد، اکثر ویژگی های برجسته رابطه روابط بین بانکی را که در ادبیات اخیر مطرح شده است، به اشتراک می گذارد. نرخ بهره ترجیحی برای وام گیرندگان با پیوستگی قوی به وام دهنده ممکن است مانع از تبدیل شدن سیستم به بی عدالتی و تضمین بقای بانک های حاشیه ای کوچک شود.