Spatial growth with exogenous saving rates

رشد اقتصادی به طور سنتی در حوزه زمانی مورد تحلیل قرار گرفته است، در حالی که ابعاد فضایی از طریق تفاوت درآمد بین کشورها بدست می آید. داده ها نشان می دهد نابرابری بزرگ در درآمد سرانه در سراسر کشور و افزایش جزئی اما قابل ملاحظه نابرابری در سراسر بین سال های 1960 و 2000. به دنبال کشف مکانیزم مبنایی تکامل زمانی از توزیع مقطعی از اقتصاد، ما یک مدل رشد فضایی که در آن نرخ صرفه جویی خارجی است. جنبش های سرمایه ای در سراسر مکان ها تحت تأثیر مکانیزمی قرار می گیرند که در آن سرمایه به سمت مکان هایی از بهره وری نهایی نسبتا بالاتر و با سرعت تعیین شده توسط سهام موجود سرمایه حرکت می کند. این معادله انباشت سرمایه را با یک اصطلاح انتشار غیرخطی تقویت می کند. نتایج ما حاکی از آن است که در اثر کاهش تولید، فرآیند رشد منجر به توزیع غیرموجب فضایی ثابت برای سرمایه سرانه و درآمد در بلندمدت می شود. صرفه جویی های کافی می تواند منجر به ظهور هسته های پایدار پایدار شود، در حالیکه سهام سرچشمه در برخی نقاط تخلیه می شود.