A spatial model for conflict incorporating within- and between-actor effects

استفاده از مدل های اکولوژیکی به سناریوهای منازعات انسانی سبب تعدیل تعدادی از مدل هایی شده است که روابط متقابل بین مخالفان را توصیف می کند. کار اخیر نشان می دهد که تقسیم فضایی چنین مدل ها نه تنها به خوبی انگیزه است، بلکه موجب رفتار پویا جالب نیز می شود، به خصوص در رابطه با توزیع فضایی منابع. با این حال یکی از ویژگی های که عمدتا از مدل های قبلی غایب است، توانایی یک مخالف برای هماهنگ کردن فعالیت در مکان های مختلف آن است. بیشتر بلافاصله این به مفهوم "حمایت" مربوط می شود - انتقال مجدد منابع از یک سایت به دیگری با توجه به نیاز - که نقش مهمی در منازعات واقعی بازی می کند. در این مقاله، ما یک فرایند فضایی و بدون تفکیک مدل کلاسیک ریچاردسون از تشدید درگیری را با اضافه کردن یک اصطلاح تعاملی متقابل برای پویایی درون هر دشمن در هر مکان به کلی تعمیم می دهیم. ما مدل را به صورت تحلیلی بررسی می کنیم، که شرایط را برای ثبات حالت متعادل متعادل فراهم می کند. سپس ما تعدادی از شبیه سازی های عددی را انجام می دهیم که با سناریوهای تقلید در دنیای واقعی در ارتباط هستند. سپس برنامه های کاربردی بالقوه مدل و پیامدهای آن برای سیاست، مورد بحث قرار می گیرند.