Effect of self-interaction on the evolution of cooperation in complex topologies

خود تعامل، به عنوان یک مکانیزم مهم برای توضیح تکامل همکاری، از لحاظ نظری و تجربی توجه زیادی را جلب کرده است. در این متن ما یک مکانیسم خود تعامل جدید را در دو مدل معمولی دوبعدی شامل معضل زندانی و بازی های برفی که در آن عوامل تعاونی برای رفتار خودخواهانه خود به دست می آورند، در نظر می گیریم. ما دریافتیم که در زیر سازوکار، همکاری جمعی به سطح بسیار بالایی منتهی می شود، به ویژه پس از اتخاذ جمعیت محدود جمعیت از پویایی تکثیر کننده برای تکامل. استحکام مکانیزم جدید برای توپولوژی های مختلف پیچیده برای بازی معضل زندانی مورد آزمایش قرار می گیرد. تمام نتایج ارائه شده نشان می دهد که اثرات افزایش مستقل از ساختار شبکه های فضایی کاربردی و بازی های بالقوه تکاملی است و بنابراین درجه بالایی از جهانی بودن را نشان می دهد. نتیجه گیری ما ممکن است بر روی درک تکامل همکاری در دنیای واقعی روشن شود.