Political Effects of Welfare Pluralism: Comparative Evidence from Argentina and Chile

دهه 1990، جهت گیری های جدید در سیاست های رفاه را، نقش های دولت، بازار و جامعه مدنی را در ایجاد رفاه در سراسر جهان در حال توسعه تغییر داد. اکثر مطالعات این موج اصلاحات، به بررسی پیامدهای اجتماعی و اقتصادی آنها پرداخته است. در سطوح فقر و نابرابری - توجه کمتر به پیامدهای سیاسی آن. این مقاله به بررسی تأثیرات این تحول در روابط دولت-جامعه و کیفیت دموکراسی می پردازد. این براساس مقایسه دوگانه آرژانتین و شیلی، با استفاده از داده های کیفی، برای بررسی اثرات پلورالیسم رفاه، ترسیم می شود؟ در روابط دولتی و حکومت مشارکتی. این نشان می دهد که اصلاحات رفاهی پلورالیستی که در دهه 1990 در آرژانتین و شیلی اجرا می شد، منجر به بروز مخالفت های سیاسی و چگونگی تأثیر آن توسط نهادهای مختلف رژیم می شد. در آرژانتین، مؤسسات رژیم، سیاستمدارانی را با اختیار گسترده در توزیع بودجه اجتماعی به وجود آوردند که منجر به شیوه پوپولیستی حکومت اجتماعی شد که در آن نیکی گرایی به سیاستزدن ارتباط میان نخبگان سیاسی و بخش های ساحلی کمک می کرد. در مقابل، در شیلی، مؤسسات رژیم، سیاستمداران را با کمترین اختیار در توزیع بودجه اجتماعی به وجود آوردند، که منجر به یک روش تکنوکراتیک از حکومت اجتماعی شد که در آن نئوپلرالیزم، وابستگی میان نخبگان سیاسی و بخشهای دوجانبه را از بین برد. هر دو نتیجه از پیش فرض هایی است که پلورالیسم رفاه را با حکومت مشارکتی بیشتر و توانمند سازی فقیران متمایز می کند. یافته ها نشان می دهد که چگونه موسسات رژیم می توانند تاثیرات اساسی بر نتایج سیاسی اصلاحات رفاهی داشته باشند.