Metrics for assessing adaptive capacity and water security: common challenges, diverging contexts, emerging consensus

سرعت سریع تغییرات آب و هوا و تغییرات محیطی نیاز به تعدیل سازگاری دارد تا از پیشگیری یا جلوگیری از تاثیرات شدید جلوگیری شود. ظرفیت سازگاری و امنیت آب، مفاهیمی است که برای هدایت راه هایی که مدیران منابع برای تغییر و مدیریت آن برنامه ریزی می کنند، استفاده می شود. با این حال، ارزیابی ظرفیت سازگاری و امنیت آب با توجه به نقص در مفاهیم راهنمایی، کمبود یا عدم اطمینان از داده ها و مشکلات متعدد در اندازه گیری اثربخشی نسخه های مدیریتی در مقیاس های مربوط به تصمیم گیری، باقی می ماند. ما بر مبنای مفهومی و یافته های تجربی سیزده مقاله در این مسئله خاص تمرکز می کنیم و به دنبال پاسخ به سوالات کلیدی با توجه به معیارهای اندازه گیری، حکمیت، دسترسی به اطلاعات و استحکام دانش تولید شده در ارتباط با ایده های مرتبط با ظرفیت سازگاری است و امنیت آب. سه نتیجه کلی از این مجموعه کار عبارتند از: الف) مقایسه مقایسهای سیستماتیک معیارهای، با استفاده از همان مدلها و شاخصها، برای اعتبار سنجی قابلیت اطمینان ابزارهای ارزیابی برای ظرفیت انطباق و امنیت آب ضروری است؛ (ب) استحکام معیارهای برنامه های کاربردی در مقیاس های مختلف تجزیه و تحلیل می تواند با یک رویکرد مترقی به همراه داشته باشد که متشکل از معیارهای کمی طراحی شده با روش های کیفی عمیق است که زمینه و دانش محلی را فراهم می آورد و (ج) تغییرات در مدیریت سیاست علمی می تواند نقص در مشارکت عمومی را مورد توجه قرار دهید، تبادل دانش را تقویت کنید، و همکاری توسعه فرآیندهای سازگاری و رویکردهای (به عنوان مثال، فریم مبتنی بر ریسک) که به فراتر از توسعه و استفاده از شاخص ها و شاخص های استاتیک حرکت می کنند، تشویق کنید.