Validation of elastic cross section models for space radiation applications

میدان تابش فضا از ذرات پر انرژی تشکیل شده است که خطرات حاد و بلندمدت فضانوردان را در مدار زمین کم و بیش از حد ایجاد می کند. به منظور ارزیابی خطر صدمه به اعضای خدمه، فلونیزاسیون ذرات و پاسخ بیولوژیکی به تابش باید در سایت های بافت شناخته شده باشد. با توجه به این که فلوئنت طیفی در مرز مواد محافظ مشخص شده است، الگوریتم های انتقال تابش می تواند برای یافتن فلج شدن ذرات داخل سپر و بدن استفاده شود و پاسخ رادیو بیولوژیکی از آزمایشات و مدل ها برآورد شود. وفاداری طیف تابش در داخل سپر و بدن بستگی به الگوریتم های انتقال تابش و دقت بخش های هسته ای دارد. در یک مطالعه اخیر، مدل های خودمختار هسته ای مبتنی بر نظریه پراکندگی چندگانه که شامل گزینه مطالعه سینماتیک نسبیتی هستند، برای پیش بینی مقاطع هسته ای برای کاربردهای فضایی طراحی شده است. هدف از کار فعلی، استفاده از اندازه گیری عدم اطمینان برای اطمینان از اعتبار مدل ها در مقایسه با پایگاه داده واکنش هسته ای و شناسایی اجزای مدل هایی است که می تواند در تلاش های آینده بهبود یابد.