On the use of delta-tracking and the collision flux estimator in the Serpent 2 Monte Carlo particle transport code

کد مرجان مونت کارلو در ابتدا برای هماهنگی فضایی و دیگر مشکلات محاسباتی در زمینه فیزیک راکتور ساخته شد. با این حال، طی چند سال گذشته، اجرای روش های جدید اجازه گسترش دامنه برنامه های کاربردی به زمینه های جدید، از جمله حمل و نقل پرتو و نوترونیک فیوژن را داده است. این برنامه ها چالش های جدیدی را برای روال های ردیابی و برآوردگرهای نتایج ایجاد می کنند که در ابتدا برای یک کار بسیار خاص طراحی شده است. هدف از این مقاله توضیح این است که چطور شار اولیه سلول بر اساس تخمینی برآورده شده در مارپیچ 2 اجرا می شود و نحوه استفاده از آن برای محاسبه نرخ واکنش انتگرال اعمال می شود. روش و محدودیت های آن به واسطه مثال، نشان داده شده است که در آن محاسبه برای محاسبه نرخ برخورد در یک مشکل با تراکم برخورد فیزیکی بسیار کم مورد استفاده قرار می گیرد. به این نتیجه می رسیم که دامنه دامنه وسیعی از برنامه های کاربردی فراتر از فیزیک راکتور را گسترش می دهد، اما برای استفاده از این مشکلات مهم است که کاربران کد روش ها و محدودیت های آنها را درک کنند.