Agricultural land displacement and undernourishment

جابجایی زمین، که استفاده از زمین در یک کشور برای اهداف مصرف در کشور دیگری است، به طور فزاینده ای با پدیده جهانی با رشد بازارهای بین المللی مواد غذایی، تجارت جهانی و هزینه های حمل و نقل کم شده است. جمع آوری زمین های بزرگ در زمانی صورت می گیرد که زمین توسط یک کشور سرمایه گذار برای تولید صادرات، خریداری شده یا اجاره می شود، گاهی اوقات به لحاظ شرایطی که مردم محلی را که از این سرزمین زندگی می کنند، خدمت نمی کنند. جمع آوری زمین ها اغلب در کشورهای در حال توسعه رخ می دهد که سهم بزرگی از فقر و ناکافی دارند، که احتمالا تاثیر در دسترس بودن مواد غذایی محلی را نشان می دهد. هدف از این تحقیق، بررسی میزان فقر جهانی و جابجایی زمین های کشاورزی، با استفاده از تجزیه و تحلیل ورودی-خروجی چند منطقه ای به منظور تعیین مقدار زمین های کشاورزی مورد استفاده برای تولید محصولات کشاورزی معامله شده بین 133 کشور و مناطق است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که مناطقی که در معرض خطر ابتلا به سرطان قرار دارند بیشتر احتمال دارد که زمین های کشاورزی تجسم یافته را که در تولید محصولات کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرند، صادرات کنند. از سوی دیگر، مناطقی که از سوء تغذیه رنج می برند، عموما واردات بیشتری از زمین های مملو از ممنوعیت را دارند. در دسترس بودن سرزمین کشاورزی در سرتاسر مناطق فقیرنشین پایین است و نشان دهنده رابطه منفی با سهم فقر و ناتوانی است. بدست آوردن زمین ها عمدتا در کشورهایی است که از نظر ناکافی بودن و صادرات خالص زمین کشاورزی تجسم یافته شناخته شده اند. این بدان معنی است که جذب زمین، دسترسی به زمین های کشاورزی محلی در سرانه را کاهش می دهد و می تواند به طور بالقوه بر امنیت غذایی محلی تأثیر بگذارد. تحقیقات بیشتری برای بررسی اثرات محلی معاملات زمین بر امنیت غذایی و ایجاد معیارهای سیاسی برای دولت های مناطق آسیب پذیر ضروری است.