Improving the efficacy of selection on complex traits-A brief review of quantitative genetic methods and considerations for measurement of phenotypes

بسیاری از ویژگی های رفتاری به نظر می رسد پیچیده است، با توزیع فرض شده در مسئولیت ژنتیکی تحت تاثیر شناخته شده و ناشناخته محیط زیست. روش های ژنتیکی کمی، انتخاب های موثرتری را بر ویژگی های تک یا چند پیچیده ای از انتخاب فنوتیپها به دلیل برآورد واریانس ژنتیکی افزایشی در جمعیت (عامل اصلی شباهت خویشاوندان و تنها مولفه ژنتیکی که می توان از مشاهدات بر روی جمعیت ) و ارزش تخمینی تخمینی افراد. برآورد همبستگی ژنتیکی بین صفات مختلف نشان می دهد که انتخاب اثرات بر روی صفات بر ارزش های پرورش دیگران و اطلاع از ارتباطات ژنتیکی نامطلوب بین صفات عینی خواهد بود. بهبود در صفات مختلف می تواند با استفاده از شاخص های انتخاب بهینه شود و بهترین استفاده از اطلاعات فنوتیپی موجود برای دستیابی به اهداف انتخاب خاص باشد. از این رو، روش های کمی از ابزاری موثر برای بهبود دقت انتخاب ویژگی های رفتاری برخوردار می باشند. روش های کمی ژنتیکی از داده های فنوتیپی بر روی یک نسبت بزرگ و نماینده نسبت جمعیت استفاده می کنند که در گونه های دام به طور معمول به شکل اندازه گیری تجربی متغیرهای پیوسته صورت می گیرد. به دست آوردن فنوتیپ های رفتاری چالش های ذاتی در اندازه گیری رفتارها را نشان می دهد، اما در طراحی پروتکل های فنوتیپی می توان از مراحل خاصی برای اطمینان از اینکه داده های فنوتیپی برای تجزیه و تحلیل کمی ژنتیکی مفید هستند، استفاده می شود.