Sepsis and septic shock: Pathogenesis and treatment perspectives

اکثریت باکتری ها به سپسیس منجر نمی شوند: باکتری ها از جریان خون پاک می شوند. اکسیژن آزاد شده از اریتروسیت ها و ایمنی هومورال، باکتری ها را در جریان خون می کشد. سپسیس اگر باکتری ها در برابر اکسیداسیون مقاوم و در اریتروسیت ها تکثیر شود، توسعه می یابد. باکتریها آزادی اکسیژن را از اریتروسیت ها به خون شریانی تحریک می کنند. انتشار فراوان اکسیژن به پلاسما منجر به یک آبشار از حوادثی می شود که باعث می شود: 1. نارسایی تحمل به سلول؛ 2. اکسیداسیون اجزای پلاسما که تنظیمات هومورال را مختل می کند و مجموعه های ایمنی را غیرفعال می کند. 3. انعقاد داخل عضلانی و نارسایی اندام های متعدد منتشر شده است. مخزن باکتری در داخل اریتروسیت ها، بقای طولانی مدت باکتری ها را فراهم می کند و سبب ناکارآیی آنتی بیوتیک ها و واکنش های ایمنی میزبان می شود. دیدگاه های درمان که شامل جنبه های مختلف رشد سپسیس هستند مورد بحث قرار می گیرد.