Cardiac electrophysiology of patients with spinal cord injury

آسیب نخاعی یک سندرم بالینی است که اغلب در مراکز تروما دیده می شود و با اختلالات ریتم قلب حاد و مزمن همراه است. آسیب به وسیله اختلال سیستم عصبی سمپاتیک و حفظ خروجی پاراسمپاتیک از طریق عصب واگن مشخص می شود. برادی کوردی شدید به شکل سوزش تهدید کننده زندگی یا بلوک کامل قلب ممکن است در مرحله بهبودی حاد مشاهده شود. درمان آریتمی ها در فاز حاد شامل آتروپین، کرونوتروپ های وریدی، متیلکسانتین ها برای جلوگیری از برادیکاردی اپیزودیک و کاشت ضربان ساز در موارد شدید است. در مرحله بهبودی مزمن، دیستروفی فاکتورهای اتونومیک به شکل پرفشاری خون پراکسوسیال اغلب توسط استریل احشایی احشایی یا سایر محرک ها ایجاد می شود و می تواند همراه با برادی کاردی یا تاکی کاردی باشد. انتظار می رود پیش آگهی برای بازماندگان آسیب نخاعی با پیشرفت های بیشتر در زمینه مراقبت های جراحی و پزشکی بهبود یابد و احتمالا به احتمال زیاد به طور الکتروفیزیولوژیست بیشتر برای کمک به کنترل اختلالات ریتم قلب در این محیط مورد استفاده قرار می گیرد.