کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
5638197 1583689 2017 4 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
Success rates and complications of autologous onlay bone grafts and sinus lifts in patients with congenital hypodontia and after trauma
ترجمه فارسی عنوان
نرخ موفقیت و عوارض پیوند استخوان آنلی اتولوگ و سینوس لیفت در بیماران مبتلا به هیپودونسی مادرزادی و بعد از آسیب
کلمات کلیدی
هیپودونتیا، الیگودونتیا، آنودونتیا، جراحی، مدیریت، فک و صورت، استخوان، پیوند، سینوس، لیفت
فهرست مطالب مقاله
چکیده

کلمات کلیدی

مقدمه

متد

نتایج

بحث

عکس 1. تصویر بالینی از رویکرد پنجره جانبی به سینوس ماکزیلاری

عکس 2. رادیوگرافی رویکرد پنجره جانبی به سینوس فک بالا با استفاده از پیوند ذره‌ای برای نشان دادن ارتفاع بالقوه استخوانی که می‌توان به دست آورد

عکس 3. قرار گیری پیچ‌های لگ پس از پیوند استخوان به فک بالا و فک پایین از تاج ایلیا.

عکس 4. ظاهر بالینی پس از توان‌بخشی با کاشت با استفاده از تقویت اتولوگ با پیوند استخوان تاج ایلیاک

عکس 5. همان بیمار در شکل 4 که پیوند استخوان تاج استخوان ایلیاک دریافت کرده بود 10 سال بعد از عمل با تغییرات ناشی از تجزیه در زیر یک برجستگی فیکس شده

 
ترجمه چکیده
استخوان اتوژن هنوز به‌عنوان استانداردترین روش برای تقویت برجستگی آلوئولار در هایپودونسی مادرزادی و تغییر شکل قابل‌توجه پس از سانحه مطرح است. ایجاد عارضه در محل دهنده پیوند و میزان موفقیت ممکن است منجر به جایگزینی پیوندهای اتوژن توسط زنوگرافت¬ها یا مواد آلوپلاستیک در آینده شود، اما ما شواهد کمی برای تأیید این موضوع داریم. تمام بیمارانی که تحت تقویت برجستگی آلوئولار یا سینوس لیفت (جراحی بالا بردن سینوس) قرار دارند تا بتوانند ایمپلنت‌ها جایگذاری کنند، از 01 ژانویه 2009 تا 31 دسامبر 2016، از یک پایگاه داده جمع‌آوری شده در بیمارستان Queen Elizabeth، بیرمنگام شناسایی شدند. ایجاد عارضه و موفقیت کلی به‌عنوان پیوندی که امکان جایگذاری ایمپلنت را فراهم می‌کند، ثبت شد. در این مدت پیوندهای کالواریال (4 = n)، تاج ایلیاک (4 = n) و راموس (149 = n) و همچنین 53 سینوس ثبت سینوس شد. تقویت سینوس لیفت با BioOss® بیشترین میزان موفقیت را داشت (51/53). پیوندهای ستیغ کالواریال و ایلیاک نسبت به پیوندهایی که از راموس فک پایین گرفته شدند (به ترتیب 2/4 و 3/4) میزان شکست بیشتری داشتند (149/6، 4 درصد). پانزده مورد از 149 پیوند راموس منجر به بی‌حسی گذرای عصب آلوئول تحتانی شد اما هیچ بیماری در مکان‌های دهنده یا گیرنده پیوند به‌هیچ‌وجه به عارضه دائمی مبتلا نشد. پیوندهای راموس یک روش قابل‌اعتماد برای تقویت استخوان است که فقط با عارضه موقتی در محل دهنده پیوند همراه است. نرخ بالاتر شکست در پیوندهای خارج دهانی احتمالاً نشان‌دهنده استفاده آن‌ها در موارد چالش‌برانگیزتر است که به استخوان بیشتری نیاز دارند. پیوند راموس دوطرفه جایگزینی برای پیوند خارج دهانی است و ممکن است با پیوند ذره‌ای مشتق شده از گاو بدون افزایش قابل‌توجه عوارض حمایت شود.
موضوعات مرتبط
علوم پزشکی و سلامت پزشکی و دندانپزشکی دندانپزشکی، جراحی دهان و پزشکی
پیش نمایش مقاله
نرخ موفقیت و عوارض پیوند استخوان آنلی اتولوگ و سینوس لیفت در بیماران مبتلا به هیپودونسی مادرزادی و بعد از آسیب
چکیده انگلیسی
Autogenous bone remains the gold standard for augmentation of the alveolar ridge in congenital hypodontia and appreciable post-traumatic deformity. This generally reflects the volume of material required for such defects and the osteogenic potential of the grafts. Morbidity at the donor site and success rates may lead to autogenous grafts being superseded by xenografts or alloplastic materials in the future, but we know of little evidence to confirm this. All patients having augmentation of the alveolar ridge or sinus lift to enable subsequent placement of implants between 01 January 2009 and 31 December 2016 were identified from a prospectively-gathered database held at the Queen Elizabeth Hospital, Birmingham. Morbidity was recorded, with overall success defined as a graft that enabled subsequent placement of an implant. During this period the following grafts: calvarial (n = 4), iliac crest (n = 4), and ramus (n = 149) were recorded, as well as 53 sinus lifts. Sinus lift augmentation with BioOss® had the highest success rate (51/53). Calvarial and iliac crest grafts had higher failure rates (2/4 and 3/4, respectively) than those from the mandibular ramus (6/149, 4%). Fifteen of 149 (10%) ramus grafts resulted in transient anaesthesia of the inferior alveolar nerve but no patients developed any permanent morbidity at the donor or recipient sites. Ramus grafts are a predictable method of bone augmentation with only transient morbidity at the donor site. Higher failure rates for extraoral grafts probably reflect their use in more challenging cases when more bone is required. Bilateral ramus grafts are an alternative to extraoral grafts and may be supplemented by bovine-derived particulate grafts with no appreciable increase in complications.
ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: British Journal of Oral and Maxillofacial Surgery - Volume 55, Issue 8, October 2017, Pages 830-833
نویسندگان
, , , ,