Suicide prevention for physicians: identification, intervention and mitigation of risk

پزشکان عمومی و پزشکان عمومی در خط مقدم پیشگیری از خودکشی قرار دارند و بیماران معمولا تحت ارزیابی قرار می گیرند و یا در بخش اورژانس و بخش های پزشکی پس از خود آسیب پذیر می شوند. میزان خودکشی کم است، و معلوم است که در معرض خطر است. علیرغم گذشت چند دهه تحقیق، عدم وجود ارتباطات بالقوه معنی دار، ابزارهای ارزیابی خطر خودکشی سنتی عمدتا بر عوامل خطر جمعیت شناختی متکی بودند. اعتماد به نفس بر شناسایی عوامل خطر، هر دو پزشک و بیمار را ناکام می گذارد. مطالعات پیش بینی برای بیماران فردی مفید نیست، زیرا حتی عوامل خطر مرتبط با بالاترین نسبت شانس و همبستگی آماری قابل توجهی در هنگام ارزیابی افراد از نظر بالینی مفید نمی باشد. خودخواهی و افکار خودکشی باید جدی گرفته شود و همیشه با همدلی و درک آن مواجه شود. به جای تمرکز بر کمینه کردن و توصیف خطر ابتلا به خودکشی، بنابراین می توان آن را مدیریت کرد، تاکید بر شناسایی عوامل خطر، نیازها و نقاط قوت فردی، ایجاد امید و توانمند سازی افراد برای جستجوی و پذیرش حمایت است. خودکشی قابل پیشگیری است ما به روایت جدیدی نیاز داریم تا از توصیف، اندازه گیری و مدیریت ریسک ها و تمرکز بیشتر بر «محبت، حفاظت و برنامه ریزی ایمنی» استفاده کنیم. ما یک مرور کلی از تحقیقات کنونی ارائه می دهیم و پیشنهادات و منابع بالینی مفید برای حمایت از برخورد بالینی ارائه می دهیم.