Parenting begets parenting: A neurobiological perspective on early adversity and the transmission of parenting styles across generations

مغزهای در حال رشد کودکان جوان بسیار حساس به ورودی از محیط اجتماعی خود هستند. پرورش تجربه اجتماعی در این زمان، ترویج کسب مهارت های اجتماعی و شناختی و شایستگی های احساسی است. با این حال، بسیاری از کودکان جوان با موانع رشد سالم مواجه هستند، از جمله فقر، مراقبت نامناسب و خشونت، و حساسیت آنها نسبت به محیط اجتماعی به این معنی است که آنها به شدت مستعد ابتلا به این تجربه های دوران کودکی هستند. یکی از دلایل نارسایی اجتماعی در زندگی زودهنگام، ممکن است ناشی از والدین باشد که خشن، ناسازگار، غیر حساس یا خصمانه است. والدین به عنوان پایه ای از رشد اجتماعی و عاطفی اولیه در نظر گرفته می شوند و یک سبک والدین نامطلوب با مشکلات سازگاری همراه است و خطر بیشتری برای ایجاد اختلالات خلقی و رفتاری دارد. مهمتر از همه، ادبیات در حال رشد است که نشان می دهد پیشگویی کننده مهم رفتار والدین این است که والدین، به ویژه مادران، خودشان اهمیت می دهند. در این بررسی، ما بررسی می کنیم که چگونه در دوران اولیه زندگی دچار اختلال در رفتار مادران در زندگی بعد از زندگی می شود و چگونه این اثرات ممکن است بین نسل ها ادامه یابد. با تکیه بر مطالعات درمورد مدل های انسان و حیوانات، شواهدی برای انتقال نسل مادران از مادران در نظر گرفته ایم. پس از آن ما توصیف مبانی روانشناختی مادران، از جمله پاسخ به جوان، عملکرد اجرایی و تاثیر گذار، و همچنین میانجی فیزیولوژیکی رفتار مادرانه، از جمله هورمون ها، مغز و انتقال دهنده های عصبی، و ما در نظر می گیریم که چگونه توسعه در این حوزه های مرتبط ممکن است تحت تاثیر قرار گیرد ناراحتی در زندگی زودرس تجربه کرده است. در نهایت، ما بررسی می کنیم که چگونه ژن ها و تجربه های اولیه در تعامل با پیش بینی رفتار مادران، شامل دخالت مکانیسم های اپیزیونیک می شوند. درک اینکه چگونه والدین ناخوشایند والدین ناخوشایند را در نسل بعدی ایجاد می کنند، برای طراحی مداخلات برای جلوگیری از این چرخه بین نسلی از آسیب زودهنگام حیاتی است.