Identifying spatially and temporally transferrable surrogate measures of species richness

ما یک روش قابل انتقال برای شناسایی گونه های شاخص و متغیرهای محیطی که تغییرات قابل توجهی در غنای گونه ای را نشان می داد، ایجاد کردیم. ما این روش را به پرنده ها و پروانه ها اعمال کردیم و ارزیابی های جدید و محکم و مستقل از انتقال غیرمستقیم فضایی و زمانی این گونه گونه های شاخص را انجام دادیم. ما اطلاعات را در حوزه مرکزی بزرگ (لندر، نی و اوروکا، نوادا) و حوضه غربی غربی (مونو کالیفرنیا، کالیفرنیا و معدنی، داگلاس و شهرستانهای لیون، نوادا)، ایالات متحده جمع آوری کردیم. ما از انتخاب مدل بیزی برای شناسایی مجموعه ای از پنج گونه استفاده کردیم که بهترین توصیف تغییرات مشاهده شده در غنای گونه های مشابه یا گروه های طبقه ی دیگر را در هر دو حوزه ی آن ها توضیح می دهد. سپس مدل های جنگی تصادفی ساخته شد که شامل تنها پنج شناسه شاخص شناسایی شده بود و در خارج از این مدل ها با داده های جدید از زیرمجموعه دیگر (حوضه ی بزرگ یا غربی غربی) و یا بعدا در یک منطقه ی مشابه مورد آزمایش قرار گرفت. ما دقت پیش بینی مدل های شاخص تنها گونه ای را به مدل های مبتنی بر متغیرهای محیطی یا هر دو شاخص شاخص و متغیرهای محیطی مقایسه می کنیم. در ارزیابی های خارجی، مدل های مبتنی بر گونه های نشانگر مشابه نشان می دهد که تنوع گونه ها در تنوع گونه ای پرندگان و تنوع گونه های پروانه ای در بین گونه های 34 تا 52 درصد وجود دارد. مدل های مقایسه شده بر اساس متغیرهای محیطی، 11-46 درصد از تغییرات در غنای گونه های پرندگان و 12 تا 67 درصد تنوع گونه های پروانه را پیش بینی می کنند. مدل های مبتنی بر گونه های نشانگر مشابه نشان می دهد تنوع گونه ای در غنای گونه نسبت به بر اساس متغیرهای محیطی در هفت هشت مورد پیش بینی شده است. نتایج ما نشان داد که دقت پیش بینی و انتقال پذیری فضایی و زمانی از مدل های مبتنی بر گونه های شاخص می تواند بیش از مدل های مبتنی بر متغیرهای محیطی باشد. اگر پاسخهای مکانیکی به تغییرات زیست محیطی در طول زمان هماهنگ باشد، ردیابی وقوع یک زیر مجموعه از یک مجموعه در دوره های تغییرات محیطی ممکن است به نتیجه گیری در مورد غنای گونه این مجموعه بپردازد.