Assessing gaps in irrigated agricultural productivity through satellite earth observations-A case study of the Fergana Valley, Central Asia

بهبود بخش زراعت و / یا عملکرد محصول در مناطق کشاورزی یکی از مهمترین چالش های علمی برای دهه های آینده است. این به ویژه در مناطق آبیاری درست است، زیرا تشدید پایدار تولید محصول آبیاری عملا تنها وسیله برای افزایش عرضه مواد غذایی و کمک به رفع نیازهای غذایی جمعیت رو به رشد است. با این حال، تولید محصول آبی در سراسر جهان از تخریب خاک و شوری رنج می برد، کاهش بارندگی خاک و کمبود آب را نشان می دهد که عملکرد طرح های آبیاری اغلب کمتر از توان بالقوه است. از سوی دیگر، دامنه برای بهبود بهره وری کشاورزی آبی همچنان مبهم است به دلیل کمبود داده های مکانی در تولید محصولات کشاورزی (مانند زمین های زراعی و عملکرد). برای پر کردن این شکاف، مشاهدات ماهواره ای ماهواره ای و یک روش تکرارپذیر برای ارزیابی عملکرد محصول در سطح منطقه برای دوره 2010/2014 در دره فرغانه، آسیای مرکزی، برای درک پاسخ بهره وری کشاورزی به عوامل مرتبط با آبیاری و زیرساخت زهکشی و محیط زیست. نتایج نشان داد که الگوی کاشت، یعنی وجود یا عدم وجود چرخش های چند ساله و تنوع محیطی، بیشترین تأثیر را بر تولید محصول در سال های مشاهده دارد که نشان دهنده نیاز به معرفی سیستم های کشت پایدار است. از سوی دیگر، مناطقی با تنوع زیستی پایینتر یا فراوانی از سوی گیاهان دارویی دارای عملکرد پایین محصولات زراعی بودند، که تفاوت آنها تا حدی بیشتر از یک تن در هکتار بود. استدلال می شود که عوامل مرتبط با زیرساخت ها، به عنوان مثال، فاصله مزارع تا محل سکونت بعدی و یا تراکم جاده ها، تأثیر مداوم بر پویایی عملکرد محصول در طول زمان داشته است. پتانسیل بهبود تولید پنبه و گندم در مقایسه با تولید محصول مزارع در نزدیکی شهرک ها یا جاده ها 5٪ تخمین زده شد. در این مطالعه مشخص شده است که برآورد های از راه دور محصول کاشت در ترکیب با فناوری های جغرافیایی چشم انداز منحصر به فردی را ارائه می دهد که با ترکیب مطالعات میدانی می تواند از برنامه ریزان برای شناسایی اولویت های مدیریت برای بهبود تولید منطقه و / یا کاهش اثرات زیست محیطی پشتیبانی کند.