How ecosystems recover from pulse perturbations: A theory of short- to long-term responses

خواص ثبات کوانتومی اکوسیستم ها یک مشکل مهم در بوم شناسی است. یک رویکرد رایج مبتنی بر بهبودی از اختلالات پالس است و معتقد است که سریعتر یک اکوسیستم به حالت پیش تشدید خود بازمیگردد، و پایدارتر است. مطالعات نظری اغلب دینامیک بازیابی را به یک مقدار واحد فرو می کند: نرخ بازده بلند مدت، انعطاف پذیری نامتقارن است. با این حال، مطالعات تجربی به طور معمول اندازه گیری دینامیک بازیابی در مقیاس زمانی بسیار کوتاه تر. در این مقاله ما توضیح می دهیم که چرا انعطاف پذیری نامتقارن به ندرت نشان دهنده بازیابی کوتاه مدت است. اولا ما نشان می دهیم که در مقایسه با مقاومت انعطاف پذیر، نرخ بازگشت کوتاه مدت به ویژگی های این اختلال بستگی دارد، به ویژه در مورد میزان شدت آن بر روی گونه ها. ما استدلال می کنیم که پیش بینی های مربوط به تجربی را می توان با در نظر گرفتن پاسخ مدیون در برابر مجموعه ای از اختلالات، برای آن ما ارائه فرمول های صریح. بعد، ما نشان می دهیم که دینامیک بازیابی از طریق گونه های مختلف از طریق زمان کنترل می شود: گونه های فراوان تمایل دارند تا بازیابی کوتاه مدت را کنترل کنند، در حالی که گونه های نادر اغلب در بازیابی درازمدت تسلط دارند. این تغییر از فراوان به گونه های نادر معمولا باعث می شود که نرخ بازگشت کوتاه مدت به مقاومت انعطاف ناپذیری برسد. ما نشان می دهیم که مقاومت انعطاف پذیر می تواند توسط گونه های نادر تعیین می شود که تقریبا هیچ تاثیری بر بخش قابل توجهی از دینامیک بازیابی ندارند. در نهایت، ما بحث می کنیم که چگونه این یافته ها می تواند به بهتر شدن مشاهدات تجربی و پیش بینی های نظری کمک کند.