Internal triggering of volcanic eruptions: tracking overpressure regimes for giant magma bodies

درک فوران های سیلیکیک برای کشف آتشفشانی انفجاری و خطرات بالقوه اجتماعی آن بسیار مهم است. در اینجا ما از مدلسازی تعادل فاز برای تعیین نقش بالقوه درگیر شدن درونی استفاده می کنیم - در حالی که ماگماها به طور طبیعی به حالت ای که در آن فوران اجتناب ناپذیر است، در بدن ماگما ریولیتی تکامل می یابند. ترکیبات کامل سنگی از پنج رسوب ریولیتی بزرگ و بزرگ به وسیله ریولیت ملتس مدل سازی شده اند. با اجرای شبیه سازی با محتویات مختلف آب، ما می توانیم کریستالیزاسیون و انحلال حباب را در طی کپک زدن ماگما پیگیری کنیم. ما از شبیه سازی با انتپالپی متغیر و فشار ثابت برای پنج ترکیب استفاده می کنیم. تعامل بین انحلال حباب و کریستالیزاسیون می تواند منجر به افزایش حجم سیستم شود که می تواند منجر به بیش از حد فشار ماگما شود. ما متوجه می شویم که ماگما های بالا سیلیکا ریولیت بلوری در فشار های کمتر از 300 مگاپاسکال (عمق کمتر از 11 کیلومتر در پوسته) ممکن است باعث ایجاد درونی شود، که نشان دهنده یک پنجره پراکندگی در پوسته بالایی است که از آن فوران های بلند سیلیس اتفاق می افتد. در فشارهای بالاتر، آستانه بیش از حد بحرانی برای فوران تنها زمانی اتفاق می افتد که کریستالیزاسیون ها باالتر از 50 درصد وزنی باشند، که باعث می شود که ماگما غیرقابل تحمل باشد - فرسایش بیش از حد سیلیس ریولیت از این عمق ها مستلزم خارج شدن است، اما نمونه های آنها کمیاب یا کاملا وجود ندارد. کریستالین های محاسبه شده که در آن آستانه انتقالی بیش از حد رسیده است با محتویات کریستال مشاهده شده در نمونه های طبیعی برای بسیاری از سیستم ها مقایسه می شود، و این نشان می دهد که تکامل داخلی نقش مهمی در ایجاد فوران دارد. سیستم هایی که اشباع مایع در اواخر نسبت به کریستالیزاسیون اتفاق می افتد یا در اثر آن تخریب مؤثر می تواند باعث تداخل یا جلوگیری از درگیری داخلی شود. ما استدلال می کنیم که پر شدن توسط کریستالیزاسیون و انحلال حباب برای فوران ماگما بسیار مهم است، و بیرون زدگی بیرونی به سادگی به عنوان ضربه نهایی - به جای نیروی محرکه - از فوران های ریلیویتی انفجاری است.