Rodent models of treatment-resistant depression

افسردگی عمده یک اختلال شایع و ناتوان کننده است و بخش قابل توجهی از بیماران پس از درمان دارویی ضد افسردگی استاندارد، به بهبودی رسیده اند. کارایی محدود با داروهای ضد افسردگی در حال حاضر حاوی نیاز به تولید داروهای موثرتر برای بیماران مقاوم به درمان است و بر اهمیت توسعه مدل های پیشکلامی که بر روی جمعیت مقاوم به درمان متمرکز هستند، تأکید می کند. این بررسی روش هایی را برای انطباق و اصلاح مدل های رفتاری جوندگان ارائه می دهد که از اثربخشی ضد افسردگی برای شناسایی جمعیت هایی که پاسخ کمتری دارند یا مقاوم به داروهای ضد افسردگی سنتی هستند، بحث می شود. روش ها عبارتند از: جدا کردن پاسخ دهنده های ضد افسردگی از افراد غیر پاسخ دهنده، اعمال درمان هایی که باعث می شود حیوانات مقاوم به درمان های دارویی سنتی، و شناسایی مدل های ژنتیکی که مقاومت ضد افسردگی را نشان می دهند. این بررسی همچنین بررسی رژیمهای دارویی و غیر دارویی که در بیماران مقاوم به کار رفته است و همچنین برخی از این روش ها برای تایید مدل های حیوانی افسردگی مقاوم به درمان مورد استفاده قرار گرفته است. اهداف در حال توسعه مدل های جوندگان از افسردگی مقاوم به درمان، شناخت سازوکارهای عصبی بینایی درگیر در مقاومت ضد افسردگی و ایجاد مدل های معتبر برای آزمایش درمان های جدید است که در بیمارانی که به داروهای ضد افسردگی مونوامینرژیک پاسخ نمی دهند، موثر است.