Outcome prediction models in end-of-life decison making

در واحدهای مراقبت های ویژه مدرن، سیستم های مراقبت های پیشرفته زندگی ممکن است فرایند مرگ در طول عمر بیماران غیرمعتبر را طولانی تر کند. مدل های پیش بینی نتیجه می تواند پزشکان را به شناسایی این بیماران کمک کند، به این ترتیب امکان ادغام مراقبت های تسکینی در مراقبت های ویژه وجود دارد. مدل های عمومی و بیماری خاص نشان می دهد تبعیض و کالیبراسیون ضروری در عمل پزشکی روزانه برای اهداف بالینی و تحقیقاتی مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال، محدودیت های بالینی و دیگر محدودیت های عمومی، مانند موارد مربوط به کاربر، به بیمار و یا به مدل مورد استفاده، کاربرد آنها در آینده را کاهش می دهد. پایایی واقعی برآوردهای حاصل از این مدلهای احتمالاتی یکی از محدودیتهای اصلی است. علیرغم نقش بالقوه آنها در شناخت بیماران پایان عمر، هیچ یک از مدل های پیش بینی نتایج فعلی به طور معمول برای حمایت از فرایند تصمیم گیری پزشکان در بیماران مبتلا به بحرانی مورد استفاده قرار نمی گیرد.