Preschoolers' brains rely on semantic cues prior to the mastery of syntax during sentence comprehension

درک احضار نیاز به ادغام هر دو اطلاعات نحوی و معنایی دارد، که بدست آوردن آن به نظر می رسد مسیرهای مختلف در مغز در حال رشد دارد. با استفاده از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی کارکردی، ما در بررسی پردازشهای نحوی و معناشناختی در حوزه درک شنوایی شنوایی و همچنین توسعه آن در کودکان پیش دبستانی با استفاده از نشانه های نشانه های مورد و نشانه سلسله مراتب متحرک، همبستگی عصبی را مورد بررسی قرار دادیم. جداسازی عملکردی در ناحیه بروکا در گریس فرونتال پایین سمت چپ برای بزرگسالان مشاهده شد، جایی که پارس پروکاریس در پردازش نحوی و پارادایس سه گانه در پردازش معنایی دخیل بود. در مقابل، کودکان پنج ساله که به نشانه سلسله مراتب متحرک حساس هستند، فعالسازی پراکنده برای پردازش معنایی در قشرهای پیشین و خلفی قشر پایین چپ را نشان دادند. در حالی که هیچ اثر اصلی علامت گذاری در مورد در شبکه زبان زبان چپ یافت نشد، کودکان با مهارت های نحوی بهتر، پاسخ های عصبی بیشتری را برای جملات پیچیده پیچیده نشان دادند، که بیشتر در قشر فوقانی قاعده پشتی دیده می شد. مطالعه حاضر، شواهد رفتاری و عصبی را فراهم می کند که کودکان پنج ساله در مقایسه با بزرگسالان بیشتر بر اطلاعات معنایی بیشتر از نشانه های نحوی در درک مفاهیم قضاوت می کنند، اما با توسعه توانایی های نحوی، فعال سازی مغز در شبکه های چپ فوری برای پردازش نحوی افزایش می یابد.