Congenital blindness is associated with large-scale reorganization of anatomical networks

نابینایی یک مدل منحصر به فرد برای درک نقش تجربه در توسعه معماری کاربردی و آناتومی مغز است. مستند سازی تغییرات در ساختار شبکه های آناتومیک برای این جمعیت می تواند مبنی بر اینکه سازمان اصلی شبکه مغز ممکن است در اثر تجربه طول عمر تحت تاثیر نوروپلاستی قرار گیرد، اثبات خواهد شد. برای بررسی این مسئله، شبکه های مغزخواری کوواریانس ضخامت قشر منطقه ای را در افراد مبتلا به نابینا و همسان دیدار کردیم. به نظر می رسد این کوواریانس منعکس کننده امضای ادغام بین سیستم های درگیر در توابع ادراکی / شناختی مشابه است. با استفاده از معیارهای تئوری گرافی، ما یک حالت منحصر به فرد از سازماندهی مجدد آناتومیکی در نابینایی که از آن دیدگاه برای بیننده متفاوت بود شناسایی کردیم. این در ساختارهای پارتیشن شبکه حاصل از زیرگروه های کور دیده می شد، بیشتر شبیه به یکدیگر بودند، نه به پارتیشن های مشتق شده از بیننده. بدیهی است، پس از برداشتن پارتیشن های شبکه، ما متوجه شدیم که زبان ها و محیط های بصری تمایل دارند در مجاورت درون ماژول های جداگانه قرار گیرند اما الگوی ادغام به ماژول های مشترک در نابینایان را نشان می دهد. مطالعه ما نشان می دهد که محرومیت زودرس بصری موجب ایجاد مجدد سازماندهی مجدد سیستماتیک شبکه های ضخیم قشر مغز می شود که تغییرات را در نحوه اتصال مناطق محکم با دیگر شبکه های کاربردی در زادگاه مادرزادی ایجاد می کند.