Functional connectivity during rested wakefulness predicts vulnerability to sleep deprivation

اختلاف بین فردی در کاهش هوشیاری پس از محرومیت از خواب وجود دارد. ما 68 مشارکت جوان سالم را در پیوستن به بیداری و بعد از یک شب از محرومیت از خواب، مشخص کردیم. پس از تمام شدن رگرسیون سیگنال مغزی، شبکه های کورتیکال به طور کاربردی در طول وضعیت خوب بازنشسته، پس از محرومیت از خواب، سبب کاهش همبستگی شدند، که نشان می دهد که مناطق مغزی یکپارچه در طول محرومیت خواب کمتر می شوند. در مقابل، ضد انعکاس در حالت آرامش کمتر به این معنی است که محرومیت از خواب را پایین می آورد، و این نشان می دهد که شبکه های بسیار جدایی ناپذیر در هنگام محرومیت از خواب کمتر می شوند. افراد دارای انعطاف پذیری بیشتری نسبت به کاهش هوشیاری پس از محرومیت از خواب نشان دادند که در برخی از شبکه های شبکه، ارتباطات قویتری وجود دارد. انعطاف پذیری ضعیف تر با تغییرات ارتباطات پس از محرومیت از خواب همراه است. در نتیجه افراد انعطاف پذیر، جدایی واضحتری از شبکه های کثیف بسیار جداسازی شده در کشور را به خوبی نشان می دهند. در مقایسه با ارتباطات خوراکی، اتصال متقابل زیر کورتیکی-کورتیکی در بین گروه های مقاوم و آسیب پذیر قابل مقایسه با تغییرات قابل توجه در وضعیت هر دو گروه بود. از آنجا که محرومیت از خواب موجب افزایش قابل ملاحظه ای از دامنه سیگنال مغز می شود، سیگنال مذکور تغییر می کند و کنتراست گروه ممکن است در تجزیه و تحلیل حذف شود و رگرسیون آن را نشان می دهد، و در نتیجه ممکن است در رنج سیگنال کل مغز در برخی زمینه های آزمایشی مورد استفاده قرار گیرد.