The parcellation-based connectome: Limitations and extensions

اتصال اتصال انسان یک سیستم پیچیده از عناصر متصل است، فراهم آوردن پایه برای عملکرد مغز یکپارچه. یک گام اساسی در نقشه برداری و بررسی این شبکه تعاملات ساختاری و عملکرد، تقسیم مغز به مناطق بزرگ در مقیاس است. روشهای تقسیم استفاده شده برای تشکیل شبکه های مغز ماکروسکوپی شامل استفاده از قالب های آناتومیک از پیش تعیین شده، قالب های تصادفی تولید شده و تقسیم بندی های مبتنی بر واکسل می باشد. در این بررسی، ما در مورد استفاده از چنین روش های تقسیم بندی برای بررسی ویژگی های اتصال صحبت می کنیم. ما به طور خاص در مورد تاثیر انتخاب طرح تقسیم بندی و قطعنامه در برآورد ویژگی های شبکه توپولوژی و فضایی مغز است. اگر چه اصول سازمانی شبکه های عملکردی و ساختاری مغز به طور عمده مستقل از رویکرد تقسیم بندی تصویب شده اند، اما اندازه گیری های کمی از این اصول ممکن است به طور قابل توجهی تعدیل شود. مطالعات ارتباطی مبتنی بر تقسیم بندی آینده ممکن است از پذیرش ابزارهای شبکه جدید و پیشرفت های امیدوار کننده در رویکردهای تقسیم بندی مبتنی بر اتصال سودمند باشد.