Musicians change their tune: How hearing loss alters the neural code

افراد مبتلا به کم شنوایی حس گرایانه دشوار درک گفتار، به ویژه در سر و صدای پس زمینه. این کسری باقی می ماند حتی زمانی که صدا از طریق تقویت دوباره بازسازی می شود، پیشنهاد می کند که مکانیزم فراتر از کاهش حساسیت محیطی به مشکلات ادراکی مرتبط با کاهش شنوایی کمک می کند. با توجه به اینکه نوازندگان عادی شنوایی مهارت های ادراکی شنیداری را افزایش داده اند، از جمله درک ادراک گفتار در نوک انگشتان، همراه با پاسخ های غلطکی به گفتار، ما با هدف تعیین اینکه آیا می توان از مزایای مشابه در بزرگسالان میانسال با کاهش شنوایی مشاهده کرد. نتایج نشان می دهد که نوازندگان با افت شنوایی، به رغم ادراکات خود از عملکرد متوسط ​​برای درک گفتار در نویز، توانایی بیشتری در شنیدن نسبت به غیرمسلمانان دارند. این امر با رمزگذاری صدای زیرکورتری قویتر (مثلا همبستگیهای تحریک به پاسخ و هماهنگی پاسخ) و همچنین پاسخهای عصبی انعطافپذیر بیشتر در حضور سر و صدای پسزمینه (به عنوان مثال، زمان عصبی) همراه است. موسیقیدانان با افت شنوایی نیز نشانه های عصبی منحصر به فرد از رمزگذاری طیفی نسبت به غیرمسلمانان را نشان می دهند: رمزگذاری عصبی فرکانس اساسی صدا، اما نه از هماهنگی بالایی آن. این در مقایسه با نتایج قبلی در نوازندگان معمولی شنوایی است که رمزگذاری هارمونیک ها را افزایش داده اند اما نه فرکانس اساسی. با توجه به داده های ما نشان می دهد که هرچند کمبود شنوایی یک رمز نگاری طیفی نوازنده را بیان می کند، مزیت نوازنده برای درک گفتار در نویز در یک گروه اختلال شنوایی با تقویت سازگاری سازه های زیربنایی عصبی برای ادراک گفتار در نویز ادامه می یابد.