A framework for quantifying environmental sustainability

مفاهیم اخیر پایدار محیط زیست به جنبه های روان شناختی اقتصادی و اجتماعی متمرکز شده اند و نه اندیشه های کمی. بسیاری از شاخص های پایداری کلیدی نیز دارای تعریف سازگارانه از پایداری، چشم اندازهایی هستند که بیش از حد کوتاه هستند و قادر به مدل سازی پویایی استفاده از محیط زیست پیچیده نیستند که می تواند منجر به طرح نامناسب بودن پایداری و / یا نشانگر پایداری درازمدت شود. در اینجا من یک چارچوب کمینه سازی پایدار محیط زیست را پیشنهاد می دهم که نیاز به (1) ظرفیت های زیست محیطی و میزان بهره برداری شناسایی می شود؛ (2) پویایی های زمانی پیچیده آنها کمی مدل سازی شده یا تخمین زده می شوند (3) و همچنین برای عدم قطعیت ها تنظیم می شود و (4) با استفاده از یکی از سه گزینه، تعیین مسیرهای استفاده انباشته شده برای مدت زمان (معمولا تعریف شده) طولانی مدت می تواند پایدار باشد. با استفاده از مثال حجم چوب و رشد آن به عنوان ظرفیت و برداشت به عنوان بهره برداری و نمونه ای از انتشار گازهای گلخانه ای جهانی به عنوان مولفه بهره و ظرفیت هوا برای جذب این انتشار، من نشان می دهد چارچوب پیشنهاد شده را می توان در عمل اعمال چگونه شاخص های پایداری می توانند توسعه یابند و همچنین چگونه می توانند سیاست ها و اقداماتی را برای اطمینان از پایداری بیان کنند.