Spatial metrics as indicators of biodegradation benefits from bacterial dispersal networks

دینامیک اکولوژیک اغلب تغییرات پیچیده ای را در پاسخ به تنظیمات فضایی مختلف شرایط محیطی نشان می دهد. به عنوان مثال، جابجایی کارآمد از ترکیبات طبیعی یا انسانی در خاک، به شدت به قابلیت دسترسی زیستی این ترکیبات به باکتری های فعال متابولیک بستگی دارد. مطالعات تجربی و مدل سازی نشان داده است که شبکه های قارچی با تسهیل پراکندگی باکتری ها می توانند به طور قابل توجهی افزایش قابلیت های زیستی را افزایش دهند. بنابراین، چنین شبکه های پراکندگی ممکن است نقش کلیدی در بسیاری از فرایندهای خاک، مثلا در تخریب آلودگی داشته باشد. به ویژه، مطالعات شبیه سازی نشان داد که پیکربندی فضایی شبکه ها می تواند عامل مهمی برای تعیین دسترسی باکتری ها به آلاینده ها باشد. از آنجا که این تنظیمات فضایی معمولا پیچیده و دقیق نیستند، برای ارزیابی مزایای تجزیه پذیر مورد انتظار از شبکه های پراکنده باکتری های مختلف، معیارهای مناسب برای توصیف آنها به صورت جمع آوری شده مورد نیاز است. با استفاده از یک مدل میکروبی صریح مرسوم، ما به صورت تصادفی پیکربندی شبکه پراکندگی مختلف را ایجاد کردیم و موجب تخریب باکتریایی ترکیبات ارگانیک شد. ما معیارهای فضایی زیادی را برای مشخص کردن تنظیمات شبکه چند منظوره مورد بررسی قرار دادیم و معیارهای مناسب را بر اساس ضرایب همبستگی غیر پارامتری تعیین کردیم. نتایج ما نشان می دهد که تنها معیارهای ممکن است عملکرد عملکرد زیست تخریب را نشان دهند و ترکیبات به خوبی انتخاب شده از دو معیار، ارزیابی بسیار خوبی دارند. بنابراین، تجزیه و تحلیل ما ویژگی هایی را فراهم می کند که در هنگام برخورد با شبکه های قارچی واقعی در کاربردهای عملی آینده در مدیریت زیست محیطی تمرکز کنند. علاوه بر این، پروتکل که ما برای ارزیابی معیارهای مناسب استفاده کرد، مناسب است تا با سایر مطالعات بوم شناختی پاسخ های عملکردی به ویژگی های محیطی فضایی، مثلا تغییر در خدمات اکوسیستم و یا تنوع زیستی به دلیل از دست دادن و تقسیم بندی زیستگاه، اقتباس شود.