دانلود مقالات ISI درباره زیست پالایی + ترجمه فارسی

زیست پالایی(به انگلیسی: Bioremediation )، به فرایندهایی گفته می‌شود که در آن، در راستای پاکسازی و پالایش زیست‌بوم و برگردان آن به شرایط نخستین، از ریزاندامگان، قارچ‌ها یا باکتریها و آنزیم آنها بکار گرفته می‌شود. مانند پالایش کلر هیدروکربن با کمک باکتری‌ها. نمونه آشکار آن بکارگیری ریزاندامگان و باکتری‌ها در پاکسازی آلودگی‌های نفتی است. زیست پالایی درواقع فرایندی است که طی آن آلاینده ها توسط موجودات زنده، عمدتا میکروارگانیسم‌ها، در شرایط کنترل شده تجزیه شده و به حالت غیر زیان‌آور می‌رسد، یا اینکه غلظت آن‌ها به حد کمتر از مقدار مجاز سازمان‌های قانون‌گذار می‌رسد علاوه بر میکروارگانیسم ها گیاهان و قارچها نیز عمل زیست پالایی را انجام می دهند. زیست پالایی برای نابودی مواد شیمیایی در خاک، آب زیرزمینی، فاضلاب، لجن، پسماندهای صنعتی و گازها به کار می رود. بیشترین توجه هم اکنون در راستای نفت و فرآورده های نفتی معطوف شده است. معیارهای لازم جهت استفاده از تکنیک زیست پالایی: 1-میکروارگانیسمهایی که به فعالیت کاتابولیکی نیاز دارند باید موجود باشند . 2-میکروارگانیسم های یاد شده باید توان تبدیل ترکیب را به سرعتی معقول داشته باشند . 3-ترکیب های هدف باید در دسترس ریز جانداران باشند . 4-شرایط محیطی باید به گونه ای باشد که رشد میکروبی یا فعالیت آنها را تشدید کند . 5-مکان آلوده فاقد غلظت ها یا ترکیب های شیمیایی باشد که برای گونه های تجزیه کننده بازدارنده است. 6-هزینه ی این فناوری نباید بیشتر از دیگر روش هایی باشد که می توانند ماده شیمیایی مورد نظر را نابود سازند. بعبارت دیگر زیست پالایی فرایندی اسـت کـه توسـط آن مـواد زائـد آلـی بـه طـور بیولوژیکی تحت شرایط کنترل شده به مواد بی ضرر یا ضرری کمتر از حد مجاز تجزیـه مـی شـوند. بـر اساس این تعریف زیست پالایی استفاده از موجودات زنده مخصوصـا میکروارگانیسـم هـا بـرای تجزیـه آلودگی های محیطی به فرم های کم خطرتر است که از باکتری ها قارچ ها و یا گیاهان برای تجزیـه یـا سمیت زدایی مواد خطرناک برای سلامت بشر اسـتفاده مـی کنـد. میکروارگانیسـم هـا ممکـن اسـت بـه صورت بومی در منطقه وجود داشته باشند یا از محلی دیگر جداسازی شده و به منطقه آلوده وارد شـوند. ترکیبات آلوده به وسیله موجودات زنده از طریق واکـنش هـایی کـه بـه عنـوان بخشـی از فراینـد هـای متابولیکی آنها اتفاق می افتد تغییر شکل می دهند. برای مـوثر بـودن فراینـد زیسـت پـالایی بایـد شـرایط محیطی در منطقه آلوده جهت رشد میکروبی و فعالیت آنها فراهم باشد. بدین منظور مـی تـوان بـا ایجـاد تغییرات در شرایط محیطی به نفع میکـروب سـرعت زیسـت پـالایی را افـزایش داد. زیسـت پـالایی نیـز همانند سایر تکنیک ها محدودیت هایی دارد. تعداد زیادی از سیستم های اصلاح زیسـتی تحـت شـرایط هوازی انجام می گیرند اما به راه انداختن یک سیستم در شرایط بی هوازی نیز می تواند منجر بـه تجزیـه بعضی از مولکول های سخت توسط موجودات زنده میکروبی شود. کنترل و بهینه کردن سیستم زیسـت پالایی پیچیده است و به فاکتورهای مختلفی بستگی دارد. زیست پالایی یک گزینه مناسب برای تخریب آلاینده های زیان آور گوناگون با استفاده از فعالیت زیست شناختی طبیعی است. این روش نسبت به سایر روش‌ها ارزان تر است، به فناوری پایینی نیاز دارد و پذیرش عمومی آن نیز بالاتر است. از آنجا که به نظر می رسد زیست پالایی یک گزینهی خوب نسبت به فناوری های پاک سازی متداول است، پژوهش در این زمینه به سرعت در حال افزایش است. فرایندی است که طی آن زائدات آلی به صورت زیست شناختی و در شرایط کنترل شده تجزیه شده و به حالت غیر زیان آور میرسد، یا اینکه غلظت آنها به حد کمتر از مقدار مجاز سازمان‌های قانونگذار میرسد. طبق تعریف، زیست پالایی عبارت است از استفاده از موجودات زنده، عمدتا میکروارگانیسم ها، جهت تجزیه آلاینده های محیطی و تبدیل آنها به شکل های با سمیت کمتر. میکروارگانیسم ها ممکن است بومی منطقه آلوده باشند، یا اینکه از جای دیگری جداسازی شده و به محل آلوده آورده شده باشند. تجزیه زیستی یک ترکیب غالبا نتیجه عمل چندین موجود زنده است. وقتی که به منظور افزایش میزان تجزیه، میکروارگانیسم ها را به محل آلوده وارد میکنیم، به آن تقویت زیستی می گوییم.