دانلود مقالات ISI درباره تنوع زیستی + ترجمه فارسی

تنوع زیستی (به انگلیسی: Biodiversity) مفهومی است که امروزه در سه سطح ژن، گونه و اکوسیستم مطرح می‌گردد، ولی این واژه در سطح گونه شناخته شده‌تر بوده و کاربرد بیشتری دارد. ۱- تنوع ژنی یعنی تمام ژن های مختلفی که در تمام گونه های زنده وجود دارند ازجمله گیاهان، حیوانات، قارچ ها و موجودات ذره بینی. ۲- تنوع گونه ها، یعنی تمام گونه های مختلف و تفاوت های بین آن ها. ۳- تنوع زیست بوم ها شامل تمام زیستگاه ها، جوامع زیستی و فرآیندهای بوم شناختی به علاوه تفاوت بین هریک از زیست بوم ها می شود. مفهوم تنوع زیستی به صورت عام به شکل های متنوع حیات روی زمین، همچنین به گوناگونی زیستی این نوع از حیات اشاره دارد. در نگاهی دقیق تر تعداد گونه های گیاهی، جانوری و میکروارگانیسم ها، تنوع شگفت انگیز ژن ها در این گونه ها، تفاوت بسیار در اکوسیستم های موجود در سطح سیاره زمین – از قبیل بیابان ها، جنگل های بارانی، تپه های مرجانی- همه بخشی از تنوع زیستی زمین هستند. تنوع زیستی معمولاً به همهٔ شکل‌های زندگی از ژن‌ها تا گونه‌ها گفته می‌شود. تا اندازه‌ای می‌توان گفت که تنوع زیستی عنوانی جدید برای ایده‌هایی کهن است. امروزه گاهی از تنوع زیستی منظور زندگی یا حیات وحش یا دیگر ارزش‌های نگهداری از محیط زیست گفته می‌شود. تنوع زیستی از نظر علمی به مجموعه ای از تنوع ‍ژنی، تنوع گونه ای و تنوع اکوسیستمی در یک منطقه اطلاق می شود ولی به زبان ساده تر تنوع زیستی را می توان گوناگونی در شکل حیات یک منطقه دانست. در حقیقت تنوع زیستی یک ثروت طبیعی است که نیاز بشر را در زمینه پوشاک، خوراک، مسکن و حتی سلامتی روح و روان تامین می کند. زندگی ما، مدیون گیاهانی است که دی اکسید کربن هوا – این معضل بزرگ زیست محیطی – را کاهش می دهند و اکسیژن مورد نیاز را تامین می کنند، جانورانی که منابع غذایی ما هستند، حشراتی که در گرده افشانی شرکت می کنند و نیز مدیون مناظر بکر و زیبای طبیعت است که بشر خسته از زندگی ماشینی را برای لحظاتی در آغوش می کشد. اما تخریب زیستگاه ها، بهره برداری بیش از اندازه از منابع طبیعی، استفاده غیر اصولی از سموم دفع آفات و نیز تکثیر و پرورش گونه های غیر بومی گیاهی و جانوری از جمله عواملی هستند که تنوع زیستی را با خطر مواجه ساخته و به عبارتی کاهش تنوع را برای اکوسیستم به ارمغان آورده اند. امروزه موضوع توسعه پایدار آن هم در مقوله محیط زیست و منابع طبیعی از جمله مباحث روز جامعه بشری می باشد. تنوع یکی از ابزارهای مهم پایداری بحساب می آید، ولی امروزه فعالیتهای انسانی خود عاملی برای کاهش تنوع شده است. اساس تعریف دبیرخانه کنوانسیون تنوع زیستی، یعنی اولین سند جامع که به طور کامل به حفاظت از تنوع زیستی پرداخت، تنوع زیستی به معنای “قابلیت تمایز بین ارگانیسم های زنده از هر منبع شامل اکوسیستم های زمینی، دریایی و اکوسیستم های آبزی، همچنین شامل ترکیبات اکولوژی که بخشی از اکوسیستم ها را تشکیل می دهند”، می باشد. در واقع تعریف مذکور مورد قبول ترین تعریف در زمینه تنوع زیستی است چراکه هیچ فرقی بین جانوران اهلی و وحشی، گیاهان دست کاشت و وحشی، گیاهان خشکی و دریایی قائل نشده و به عنوان یک مفهوم فراگیر چهارچوب مشترکی را برای توسعه مناسب اشکال مدیریتی تمامی کشورها فراهم می کند. تنوع زیستی در حقیقت به تنوع حیات بر روی زمین و الگوهای طبیعی آن بر می گردد. چیزی که میوه بیلیونها سال تکامل است و ما هم جزئی لاینفک از آن بوده و کاملا به آن وابسته ایم. تنوع زیستی در مفهوم علمی خود فقط به جنبه های بیولوژیک و زیست محیطی توجه دارد. شاید بتوان تفاوت تعاریف علمی و حقوق تنوع زیستی را در همین نکته جستجو نمود. علم اکولوژی، تعریفی بسیار عمیق از تنوع زیستی داشته و در بحث از آن، دوره های تاریخی مختلف را مد نظر قرار می دهد، یعنی میلیون ها سال تکامل. در حالی که عمر تعاریف و مباحث حقوقی به چند صد سال بیشتر یعنی اوایل دهه۶۰ تا به امروز باز می گردد. درست زمانی که کم کم بشر احساس کرد بایست برای خطرات و تهدیداتی که خود او بزرگترین مسبب آن بوده، چاره اندیشی کند.