A pastoral frontier: From chaos to capitalism and the re-colonisation of the Kazakh rangelands

تحقیقات کمی درباره پاسخ دهی دهان به فرصت های جدید گسترش وجود دارد. ما کشف می کنیم که چگونه گله داران در قزاقستان به تغییرات سریع و اساسی سازمانی و اقتصاد کلان پاسخ داده اند. ما الگوهای استفاده از چراگاه ها و سایت های آب را در دو دوره مقایسه می کنیم؛ 1999-2003، پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، زمانی که اقتصاد روستایی در بحران و در سال های 2012 تا 2012، پس از بهبود تعداد حیوانات و تقویت اقتصاد ملی بود. این مطالعه با استفاده از مطالعات تاریخی، نظرسنجی های رسمی و مصاحبه های انسان شناسی به منظور ثبت تغییرات در مالکیت دام، مدیریت و انتخاب سایت های مرتع و آب استفاده می کند. در سال های 2012 تا 2012، صاحبان بزرگترین گله سایت های چراگاه خود را دورتر از روستاهای حل و فصل گسترش دادند، که دورتر از محل های استفاده شده با تراکم بیشتری بود که در دهه 1990 به راحتی قابل دسترسی بود. این نخبگان تازه کار، مستعمره مراتع دولتی و چاه های توسعه یافته توسط مزارع شوروی است. در حال حاضر صاحبان دام های کوچکتر در روستاها در حال حاضر کمتر قادر به دادن حیوانات خود به صاحبان بزرگتر در سایت های بیابانی از راه دور هستند، که تغییرات از زمان اولیه پس از شوروی است. بهبود اقتصادی قزاقستان، حرکت های پیشگام توسط افراد کارآفرین را تشویق می کند، که به واسطه قوانین بعد از شوروی برای مالکیت زمین های خصوصی مورد استفاده قرار می گیرد. این جنبش انبساطی با الگوهای بیولوژیکی تعیین توالی در حیات وحش همراه است.