Floods, drought, and seed mass of riparian plant species

جوامع گیاهی در اکوسیستم های دشت زراعی تحت تاثیر اختلالات سیل و قابلیت دسترسی آب قرار دارند. از آنجایی که تغییرات آب و هوایی جهانی تغییر رژیم جریان جریان، نیاز به افزایش درک می کند که چه ویژگی ها اجازه می دهد تا گونه های گیاهی تحت افزایش استرس و اختلال قرار گیرد. توده دانه های کوچکی بخشی از یک استراتژی است که برای اختلالات سازگار است، اما نقش توده دانه به عنوان یک سازگاری برای خشکسالی کمتر مستند است. در مورد جوامع گیاهان دریایی خشک، ما پرسیدیم، آیا توده دانه در مقایسه با قابلیت دسترسی آب و فرکانس سیلاب متفاوت است؟ ما توده بذر جمعی را در بین سایت هایی که در طول دوام جریان (طول شیب آب) و بین سطوح هیدروژئومورفیک در سایت ها (گرادیان های جانبی رطوبت و اختلال) متغیر است مقایسه می کنیم. با استفاده از داده های چهار رودخانه در آریزونا، ما توده دانه را بین گروه های گیاه مقایسه کردیم. ما توده دانه های جامعه را در سایت هایی که طول عمر طولانی تر از جریان چند ساله دارند بیشتر می کنیم و به سمت جانبی از لبه کانال های مرطوب، اغلب سیل شده به خشکی و تراس های کمتر تضعیف شده افزایش می یابیم. توده بذر با گروه رطوبت (کوچکترین برای گونه های هیدرولیپیک) و گروه اختلال (کوچکترین برای گونه های اختلال) متغیر است و نشانگر روند افزایش گونه های معرفی شده است. ما نتیجه می گیریم که توده دانه های کوچک به طور مستقل با شرایط مرطوب و آشفته در اکوسیستم های دشت زارهای مرتبط است.