On the importance of taking into account agricultural practices when defining conservation priorities for regional planning

حفاظت از تنوع زیستی در منظرهای مدیریت شده نیاز به تعریف اولویت های حفاظت فضایی دارد. ابزارهای برنامه ریزی حفاظت سیستماتیک که برای تعریف این اولویت های حفاظت استفاده می شود، با بررسی ترکیب دو عنصر مختلف، آسیب پذیری مکان های مختلف را ارزیابی می کنند: برخی از اندازه گیری ها در مورد دارایی های زیستی مورد سوال و برخی از اندازه گیری های فرایندهای کلیدی که این دارایی های زیست محیطی را تهدید می کنند. به عنوان مثال، در نقشه برداری تجمعی، نقشه های فعالیت های انسانی انسانی که بر اکوسیستم ها تاثیر می گذارند (که بعدها به عنوان "تنش زا" برای نقشه های فردی و "استرس تجمعی" برای نقشه های ترکیبی نامیده می شوند) با نقشه های آسیب پذیری اکوسیستم پوشش داده می شوند، تاثیر اکولوژیکی فعالیت های انسانی بر اکوسیستم های طبیعی. این ابزار جذاب است چرا که آنها آسان برای استفاده و اطلاع رسانی برنامه منطقه ای منطقه ای. با این حال، با توجه به این که زمانی که این اولویت های حفاظت فضایی تعریف شده است، آنها به طور بالقوه عواقب وسیع ایفا می کنند، نیاز به تست قدرت و قابلیت اطمینان آنها وجود دارد. در اینجا پیشنهاد می کنیم بررسی کنیم که عدم اطمینان مربوط به برآورد یک لایه استرس انباشته، بر تعریف اولویت های حفاظت فضایی تأثیر می گذارد. ما یک تحلیل حساسیت روشهای مختلف برآورد فشارهای شدید مرتبط با فعالیتهای انسانی (حمل و نقل، شهرنشینی و جمعیت) با تمرکز خاص بر کشاورزی داریم. ما نشان می دهیم که اولویت های حفاظت فضایی نسبت به اکثر پارامترها و داده های ورودی مورد استفاده برای تخمین نقشه استرس تجمعی کمی حساس هستند. به طور خاص، آنها به تغییرات در تنش زدایی فضایی که به طور فزاینده با سایر عوامل استرس زا همپوشانی دارند، بسیار حساس نیستند. با این حال، تجزیه و تحلیل های ما نیز نشان می دهد که اولویت های حفاظت فضایی بسیار حساس به چگونگی استرس زا کشاورزی است. این نتایج اهمیت درک بهتر این است که چگونه فعالیت های کشاورزی به تنوع زیستی تاثیر می گذارد و تعیین می کند که چگونه اطلاعات دقیق تر در مورد شیوه های کشاورزی برای تعیین اولویت های حفاظت فضایی استفاده می شود.