Measuring odours in the environment vs. dispersion modelling: A review

خصوصیات منبع تنها به اندازه کافی برای تأثیر موثر بوی ها بر شهروندان نیست که نیاز به اندازه گیری بوی ها به طور مستقیم در گیرنده ها دارد. با این وجود، به رغم سادگی مشخصی در اندازه گیری بو در منبع انتشار، اندازه گیری بو در این زمینه یک کار پیچیده تر است. این یکی از دلایل اصلی گسترش روش های ارزیابی تاثیر بو است که بر اساس مدل پراکندگی بو استفاده می شود. در حال حاضر فقط تعداد بسیار کمی از گزارش هایی که در مورد استفاده از آزمایشات پراکندگی گاز ردیابی در حوزه و در تونل های باد برای اهداف اعتبار سنجی مدل بحث می شود، در ادبیات آمده است. با این حال، هنگامی که با انتشار گازهای بوی مواجه می شوید، همیشه نمی توان تعداد محدودی از ترکیبات تریسی را شناسایی کرد و همچنین غلظت های تجزیه ای را به خواص بوجود نیاورد، به این ترتیب با توجه به این که ترکیبات بویایی یکنواخت ممکن است برای ادراک بوی مؤثر باشد. به همین علت امکان اندازه گیری بوی ها در حوزه، هر دو به عنوان راه مستقیم برای ارزیابی ناراحتی بو و یا برای تایید اینکه غلظت بوی مدل شده، با توجه به تاثیر بوی مضر توسط انسان ها مطابقت دارد، هنوز یک اهمیت مهم است. هدف این مقاله، بررسی تکنیک هایی است که می تواند برای اندازه گیری بوی ها در این زمینه اتخاذ شود، به خصوص بحث در مورد چگونگی استفاده از چنین تکنیک ها در جایگزین یا در ترکیب با مدل های پراکندگی بو برای اهداف سنجش تاثیر بو و نحوه نتایج حاصل از آن اندازه گیری بو و خروجی های مدل می تواند مربوط به یکدیگر و در مقایسه با یکدیگر باشد.